-
141.《仆生平四到月岩寺而不识云洞漫兴长句》 宋·赵蕃
只今四到月岩寺,不辨一为云洞游。
世事纷纷变苍狗,暑途役役喘吴牛。
细听风合松楠响,应是雨催禾黍秋。
留咏从来杂珉玉,攀腾政尔羡猿猱。 -
142.《春夏之交风雨弥间耳目所触即事十绝》 宋·汪莘
野水平桥细浪生,柴门草长断人行。
园林霁后春如在,燕雀鸣时夏正清。 -
143.《谢新胥口监生赵立之》 宋·程公许
鲁壁峄碑远莫睹,艰哉河流讯鼗鼓。
披荒摸搭不厌多,繙阅端能助稽古。
向来四壁风雨秋,谁遣彯缨群玉府。
终年肮脏甘谪堕,采采蒿菁不盈筥。 -
144.《吴宜之生日以一诗勉之》 宋·陈著
伍山钟秀出人龙,头角峥嵘意气雄。
须著父兄深责望,好从师友细磨砻。
始勤却是终身福,下学方收上达功。
它日前程相约处,杏园多少马头风。 -
145.《六叔母生朝》 宋·项安世
香梅细柳竞芳辰,预报新年两日春。
未得犀盘傅菜缕,且看玉盏泛松仁。
东风衮衮添孙竹,南极双双照寿椿。
正是门阑多喜日,乘龙娇客翠袍新。 -
146.《竹斋述事》 宋·裘万顷
梦魂惊断渺难续,卧听竹晨风泠泠。
寒蛩争鸣绕四壁,缺月并堕横疎棂。
平生细字发欲白,午夜短檠灯尚青。
稻粱作计吾不愿,愿学沧海鸿飞冥。 -
147.《归白石故庐》 宋·林景熙
四邻井灶出荒墟,独鹤归来认旧庐。
一迳苍苔供瘦策,半簪华发伴残书。
斜阳苍陌语初燕,新水池塘生细鱼。
小立春风邻寂寞,忽吹花片入襟裾。 -
148.《正月四日张次公先生过遇琴馆留宿对雪即事》 明·程嘉燧
野翁犹自爱贫家,一笑柴门起暮鸦。
柏叶细倾元日榼,松萝频泼小春茶。
沉沉带雨檐花落,淅淅无风径竹斜。
破榻尚堪留十日,墙头浊酒未须赊。 -
149.《春夜喜雨》 唐·杜甫
好雨知时节,当春乃发生。
随风潜入夜,润物细无声。
野径云俱黑,江船火独明。
晓看红湿处,花重锦官城。 -
150.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
151.《别严士元》 唐·刘长卿
春风倚棹阖闾城,水国春寒阴复晴。
细雨湿衣看不见,闲花落地听无声。
日斜江上孤帆影,草绿湖南万里情。
东道若逢相识问,青袍今已误儒生。 -
152.《绝句漫兴九首》 唐·杜甫
隔户杨柳弱袅袅,恰似十五女儿腰。
谓谁朝来不作意,狂风挽断最长条。
手种桃李非无主,野老墙低还似家。
恰似春风相欺得,夜来吹折数枝花。 -
153.《水槛遣心二首》 唐·杜甫
去郭轩楹敞,无村眺望赊。
澄江平少岸,幽树晚多花。
细雨鱼儿出,微风燕子斜。
城中十万户,此地两三家。 -
154.《声声慢·寻寻觅觅》 宋·李清照
寻寻觅觅,冷冷清清,凄凄惨惨戚戚。
乍暖还寒时候,最难将息。
三杯两盏淡酒,怎敌他、晚来风急?雁过也,正伤心,却是旧时相识。
满地黄花堆积。 -
155.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
156.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
157.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
158.《曲江二首》 唐·杜甫
一片花飞减却春,风飘万点正愁人。
且看欲尽花经眼,莫厌伤多酒入唇。
江上小堂巢翡翠,苑边高冢卧麒麟。
细推物理须行乐,何用浮荣绊此身。 -
159.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。 -
160.《瑞鹤仙·脸霞红印枕》 宋·陆淞
脸霞红印枕,睡觉来、冠儿还是不整。
屏间麝煤冷,但眉峰压翠,泪珠弹粉。
堂深昼永,燕交飞、风帘露井。
恨无人说与,相思近日,带围宽尽。