-
1.《宿隐静寺上人》 唐·周贺
一宿五峰杯度寺,虚廊中夜磬声分。
疏林未落上方月,深涧忽生平地云。
幽鸟背泉栖静境,远人当烛想遗文。
暂来此地歇劳足,望断故山沧海濆。 -
2.《鱼游春水 寿徐仁静其 乐鲁常》 元·朱唏颜
兰室余香蕴。
射雀屏、深清昼永。
红旌微动,帘展浪花移暝。
重碧先拈翡翠杯,戏彩低*鸳鸯锦。 -
3.《深静堂》 宋·庄珙
林泉适意可忘年,静境寥寥断俗缘。
满户清风翻贝叶,半公安处晴日袅炉烟。
无尘虚室百生白,隐几安心即是禅。
杖策每来乘逸兴,偷闲聊借北窗眠。 -
4.《过李生》 唐·白居易
蘋小蒲叶短,南湖春水生。
子近湖边住,静境称高情。
我为郡司马,散拙无所营。
使君知性野,衙退任闲行。 -
5.《过李生》 唐·白居易
蘋小蒲叶短,南湖春水生。
子近湖边住,静境称高情。
我为郡司马,散拙无所营。
使君知性野,衙退任闲行。 -
6.《宿云际寺》 唐·温庭筠
白盖微云一径深,东峰弟子远相寻。
苍苔路熟僧归寺,红叶声乾鹿在林。
高阁清香生静境,夜堂疏磬发禅心。
自从紫桂岩前别,不见南能直至今。 -
7.《静斋诗题盛君明之室也》 宋·李廌
人生乃动物,万事皆动端。
阴阳造化汝,赋汝以五官。
五官各治职,愈治当愈残。
非苦动所扰,乌知静为安。 -
8.《隐静分题得静字》 宋·章甫
平生苦爱閒,多病复便静。
每为林下游,忽若醉而醒。
茲山昔曾登,当暑毛骨冷。
碧霄环佩声,古木旌幢影。 -
9.《问养生於曾端伯》 宋·郭印
平生慕道心,荏苒岁月永。
尠福未逢人,桑榆惊短景。
使君蓬莱仙,天遣下尘境。
讼简刑狱清,吏退文书省。 -
10.《陆象山先生墓》 宋·郭波
大道久荆榛,歧路苦未并。
博约岂不贤,末学恣驰骋。
口耳谩纷纭,徒知响与影。
吾心自神明,一掬涵万境。