-
1.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
2.《渔家傲(七夕)》 宋·苏轼
皎皎牵牛河汉女。
盈盈临水无由语。
望断碧云空日暮。
无寻处。
梦回芳草生春浦。
鸟散余花纷似雨,汀洲苹老香风度。
明月多情来照户。
但揽取。
清光长送人归去。 -
3.《生查子(同前感旧)》 宋·晁补之
宫里妒娥眉,十载辞君去。
翠袖怯天寒,修竹无人处。
今日近君家,望极香车骛。
一水是红墙,有恨无由语。 -
4.《蝶恋花(留董之南过七夕)》 宋·谢薖
一水盈盈牛与女。
目送经年,脉脉无由语。
后夜鹊桥知暗度。
持杯乞与开愁绪。
君似庾郎愁几许。
万斛愁生,更作征人去。
留定征鞍君且住。
人间岂有无愁处。 -
5.《逍遥咏》 宋·宋太宗
昭宣形体思悠然,那是愚夫那是仙。
不识饶教非远近,误来何事苦相悬。
含容里外无诸物,象法其由语话诠。
品格调高奔世界,任从他宝四周迁。 -
6.《梦中语》 唐·曾崇范妻
田头有鹿迹,由尾著日炙。
-
7.《和子由踏青》 宋·苏轼
春风陌上惊微尘,游人初乐岁华新。
人闲正好路旁饮,麦短未怕游车轮。
城中居人厌城郭,喧阗晓出空四邻。
歌鼓惊山草木动,箪瓢散野乌鸢驯。 -
8.《论语十则》 先秦·佚名
子曰:“学而时习之,不亦说乎?有朋自远方来,不亦乐乎?人不知而不愠,不亦君子乎?”(《学而》)曾子曰:“吾日三省吾身:为人谋而不忠乎?与朋友交而不信乎?传不习乎?”(《学而》)子曰:“温故而知新,可以为师矣。
”(《为政》)子曰:“学而不思则罔,思而不学则殆。
”(《为政》)子曰:“由,诲女知之乎!知之为知之,不知为不知,是知也。
”(《为政》)子曰:“见贤思齐焉,见不贤而内自省也。 -
9.《论语七则》 先秦·佚名
子曰:“吾十有五而志于学,三十而立,四十而不惑,五十而知天命,六十而耳顺,七十而从心所欲,不踰矩。
”(踰 同:逾)
子曰:“君子食无求饱,居无求安,敏于事而慎于言,就有道而正焉,可谓好学也已。
”子曰:“饭疏食,饮水,曲肱而枕之,乐亦在其中矣。
不义而富且贵,于我如浮云。 -
10.《贺新郎·田舍炉头语》 宋·汪晫
田舍炉头语。
便如何学得,三变美成家数。
村酒三杯狂兴发,拔剑偶然起舞。
只麽也、迎寒送暑。