-
1.《花月二首》 宋·苏泂
月边那复有炎光,望月疏花意已凉。
吴质不须仍倚树,老来无柰许多香。 -
2.《桐花》 唐·元稹
胧月上山馆,紫桐垂好阴。
可惜暗澹色,无人知此心。
舜没苍梧野,凤归丹穴岑。
遗落在人世,光华那复深。 -
3.《梅花二首》 宋·赵蕃
折来才见开三四,但觉槎牙乱经笥。
迟明已复吐六七,颇怪鲜明侵竹隔。
多花璀璨固可人,疏花的皪意逾真。
固知此物无不可,风月婆娑仍著我。 -
4.《和江秀才献花三首》 宋·陈师道
疏花得雨数枝黄,白发缘愁百尺长。
要与老生同一醉,故留秋意作重阳。 -
5.《圃中问讯梅友老榦疏花有足喜者》 宋·郑清之
洗出金滩锁骨沙,种成老树竞槎牙。
冰霜历尽肌生玉,窗牖寒深影到纱。
旧岁枝头新岁景,十分好处一分花。
谁言冷圃惟秋菊,春意撩人乃尔耶。 -
6.《县圃栀子花三重生简潘君》 宋·陈宓
疏花早不奈香何,三叠琼葩底用多。
最是动人情意处,黄梅已老未逢荷。 -
7.《寓意十首次敬助韵 其五》 元·王冕
青松岁寒物,讵比蒲柳才?冰霜虽剥蚀,疏花应时开。
良工岂不偶?中心类寒灰。
却怜蘼芜草,遍满黄金台。 -
8.《一丛花·初春病起》 宋·苏轼
今年春浅腊侵年,冰雪破春妍。
东风有信无人见,露微意、柳际花边。
寒夜纵长,孤衾易暖,钟鼓渐清圆。
朝来初日半衔山,楼阁淡疏烟。
游人便作寻芳计,小桃杏、应已争先。
衰病少悰,疏慵自放,惟爱日高眠。 -
9.《菩萨蛮·半烟半雨溪桥畔》 宋·黄庭坚
半烟半雨溪桥畔,渔翁醉着无人唤。
疏懒意何长,春风花草香。
江山如有待,此意陶潜解。
问我去何之,君行到自知。 -
10.《蝶恋花·伫倚危楼风细细》 宋·柳永
伫倚危楼风细细,[2]
望极春愁,黯黯生天际。
[3]