-
1.《春雪二首》 宋·张耒
天寒城南寺,门外无马迹。
东风雪疾消,春泥深一尺。
岂无老款段,畏蹶不敢策。
还归见儿女,怕冷不下席。 -
2.《访疾》 唐·孟郊
冷气入疮痛,夜来痛如何。
疮从公怒生,岂以私恨多。
公怒亦非道,怒消乃天和。
古有焕辉句,嵇康闲婆娑。
请君吟啸之,正气庶不讹。 -
3.《力疾山下吴村看杏花十九首》 唐·司空图
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。 -
4.《荆门疾中喜谢尊师自南岳来、相里秀才自京至》 唐·齐己
闲堂昼卧眼初开,强起徐行绕砌苔。
鹤氅人从衡岳至,鹑衣客自洛阳来。
坐闻邻树栖幽鸟,吟觉江云发早雷。
西笑东游此相别,两途消息待谁回。 -
5.《刺世疾邪赋》 两汉·赵壹
伊五帝之不同礼,三王亦又不同乐。
数极自然变化,非是故相反。
德政不能救世溷乱,赏罚岂足惩时清浊?春秋时祸败之始,战国逾增其荼毒。
秦汉无以相踰越,乃更加其怨酷。 -
6.《属疾》 宋·陆游
白头属疾卧丘园,药物枝梧且仅存。
月黑浅山闻鵩啸,窗明高树送鸦翻。
谗欺薄命深消骨,忧集穷途黯断魂。
回视少时真隔世,但余一念在元元。 -
7.《小疾谢客》 宋·陆游
小疾深居不唤医,消摇更觉胜平时。
痴人未害看周易,名士真须读楚辞。
绿径风斜花片片,画廊人静雨丝丝。
晚来顿觉清羸甚,自置篝炉煮粟糜。 -
8.《次韵太学宋学正遐叔考试小疾见寄》 宋·晁补之
萧然如裴叔则,颊毛疏复长。
邈然如王夷甫,高致宜庙廊。
功名四皓云泉外,诗赋三闾草木香。
君莫夸熙宁登科面玉雪,只今未老鬓发苍。 -
9.《问黄蘖长老疾》 宋·苏辙
四大俱非五蕴空,身心河岳尽消熔。
病根何处容他住,日夜还将药石攻。 -
10.《驿传杭台消息石末公有诗见寄次韵奉和并寓悲》 明·刘基
丧乱如川未有涯,悲风满地是虫沙。
衰迟两臂从生柳,疾病双眸但陨花。
暗蛩寒蝉秋色老,丹枫紫菊夕阳斜。
颇闻四国思郇伯,尚想诗人赋木瓜。