-
41.《病稍愈戏书三十韵》 宋·方回
药滓弃盛钵,药贴堆满案。
药价殊不廉,药效一何缓。
身昔未病时,饮啖百无惮。
一病半月余,食味等土炭。 -
42.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
43.《予奉诏总裁元史故人操公琬实与纂修寻以病归》 明·宋濂
忆昔试艺时,年丁二十九。
不谙精与粗,运笔若挥帚。
欲尽王霸言,自寅直窥酉。
于时有操君,许子乃其友。 -
44.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
45.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
46.《闲斋卧病行药至山馆稍次湖亭二首》 唐·常建
旬时结阴霖,帘外初白日。
斋沐清病容,心魂畏虚室。
闲梅照前户,明镜悲旧质。
同袍四五人,何不来问疾。 -
47.《晚春卧病喜振上人见访》 唐·李益
卧床如旧日,窥户易伤春。
灵寿扶衰力,芭蕉对病身。
道心空寂寞,时物自芳新。
旦夕谁相访,唯当摄上人。 -
48.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
49.《旅中卧病》 唐·杜荀鹤
秋来谁料病相萦,枕上心犹算去程。
风射破窗灯易灭,月穿疏屋梦难成。
故园何啻三千里,新雁才闻一两声。
我自与人无旧分,非干人与我无情。 -
50.《奉酬于中丞使君郡斋卧病见示一首》 唐·皎然
宿昔祖师教,了空无不可。
枯槁未死身,理心寄行坐。
仁公施春令,和风来泽我。
生成一草木,大道无负荷。 -
51.《鼓笛慢(甲申五月仙源试新水·雨过丝生荷香袭人,因感而赋此词·时病眼)》 宋·赵长卿
暑风吹雨仙源过,深院静,凉於水。
莲花郎面,翠幢红粉,烘人香细。
别院新番,曲成初按,词清声脆奈难堪羞涩,朦忪病眼,无心听、笙簧美。
还记当年此际。 -
52.《五月二十八日书诗人壁》 清·黄宗羲
不钩帘幕昼沉沉,难向庸医话病深。
不识诗人容易病,一春花鸟总关心。 -
53.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
病中闻汝免来商,旅雁何时更著行。
远别不知官爵好,思归苦觉岁年长。
著书多暇真良计,従宦无功谩去乡。
惟有王城最堪隐,万人如海一身藏。 -
54.《病中作》 宋·陆游
牧羊知治民,解牛得养生,一理傥造微,何事不可明。
我老抱病久,颇窥古人情。
唐尧授四时,帝道所以成。
周家七百年,王业本农耕,造端无甚奇,至今称太平。
人生正如此,默默要无营;心君但高拱,万物安能撄! -
55.《病中止酒》 宋·杨万里
平生万事轻,惟以酒自娱。
当其爱酒时,一日不可无。
老来因属疾,不饮五月余。
客饮我不羡,而况逢麴车。 -
56.《次韵子由绩溪病起被召寄王定国》 宋·黄庭坚
种萱盈九畹,苏子忧国病。
炎蒸卧百战,山立有余劲。
斯人廊庙器,不合从远屏。
江湖摇归心,毛发侵老境。 -
57.《雨病》 宋·苏辙
晴送麦入仓,雨催谷含穗。
共怪天公仁,曲尽老农意。
谁为三日霖,下漉一丈地。
百谷争奔流,通川不可厉。 -
58.《病虎行》 宋·岳珂
长风吹谷白日暗,旷野人稀云黯澹。
狐狸啸舞豺狼嗥,病虎妥尾行蓬蒿。
天寒泉冻山骨高,皮枯髀痒霜爪搔。
纷纷晴雪爮落毛,垂头帖耳身腥臊。 -
59.《戏作呈赵通判胡教授张总干》 宋·岳珂
人言春游无不好,一日宴客三日饱。
翁言此语特未定,一日宴客三日病。
人生所原筋力强,问花访柳同壶觞。
老夫岂无少年狂,胡为兀兀坐一床。 -
60.《病目》 宋·方岳
病眸未老已昏眵,近废秋堂几卷书。
世事难看宁闭却,人生自扰正纷如。
棋声久避灯前雨,菜本犹堪月下锄。
面壁且容趺足坐,此心雅与俗人疏。