-
81.《荆渚病中,因思匡庐,遂成三百字,寄梁先辈》 唐·齐己
生老病死者,早闻天竺书。
相随几汩没,不了堪欷歔.
自理自可适,他人谁与袪。
应当入寂灭,乃得长销除。 -
82.《西江月·有欲难超老病》 元·尹志平
有欲难超老病,无情易变童颜。
虚心实腹六神安。
步步清凉彼岸。
九载能除四相,十年决到三山。
蓬壶阆苑恣游闲。
免却人间流转。 -
83.《病中作》 现代·郁达夫
生死中年两不堪,生非容易死非甘;
剧怜病骨如秋鹤,犹吐青丝学晚蚕。
一样伤心悲命薄,几人愤世作清谈?
何当放棹江湖去,浇水桃花共结庵。 -
84.《江城子·病起春尽》 明·夏完淳
一帘病枕五更钟,晓云空,卷残红。
无情春色,去矣几时逢?
添我几行清泪也,留不住,苦匆匆。
楚宫吴苑草茸茸,恋芳丛,绕游蜂。
料得来年,相见画屏中。
人自伤心花自笑,凭燕子,骂东风。 -
85.《秋日病起有述》 明·王世懋
江城萧瑟思堪哀,斜日高楼暝色催。
短发经秋如落叶,壮心离梦似寒灰。
百年自傍愁边枕,万事从倾病后杯。
和喜蓬蒿余小径,月明时唤酒人来。 -
86.《病中二首》 宋·方左钺
日费行将典到琴,穷愁那复病相侵。
倩人合药无真料,就枕吟诗苦见心。
仆献奇方单用草,医言速效莫如参。
池亭咫尺无由到,空听蝉声想绿深。 -
87.《病起书院偶成》 宋·盛世忠
蓄水滋兰畹,开窗近竹林。
败糊黄虮閧,断简老虫侵。
酒尚欺人病,诗能对客吟。
晨昏一饮足,此外不关心。 -
88.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
早岁苦忧患,况兹抱沉疴。
展转不能寐,夙夜如枕戈。
骨肉交相持,朋友亦屡过。
感时寒燠易,无乃久愆和。
石闾有三秀,昆丘多玉禾。
达人贵知命,永言心匪他。
¤ -
89.《病中有怀呈十五叔父》 明·谢铎
夕阳西下隔秋阴,三径门前旧竹林。
无复惊尘随别梦,独怜多病损闲心。
绝交书在从人弃,漫兴诗成每自吟。
此路近来休更问,欲将青鬓谢朝簪。 -
90.《病中独游净慈谒本长老周长官以诗见寄仍邀游》 宋·苏轼
卧闻禅老入南山,净扫清风五百间。
我与世疏宜独往,君缘诗好不容攀。
自知乐事年年减,难得高人日日闲。
欲问云公觅心地,要知何处是无还。
(《楞严经》云:我今示汝无所还地。
) -
91.《病中游祖塔院》 宋·苏轼
紫李黄瓜村路香,乌纱白葛道衣凉。
闭门野寺松阴转,欹枕风轩客梦长。
因病得闲殊不恶,安心是药更无方。
道人不惜阶前水,借与匏樽自在尝。 -
92.《初自径山归述古召饮介亭以病先起》 宋·苏轼
西风初作十分凉,喜见新橙透甲香。
迟暮赏心惊节物,登临病眼怯秋光。
惯眠处士云庵里,倦醉佳人锦瑟旁。
犹有梦回清兴在,卧闻归路乐声长。 -
93.《臣病弥月闻垂云花开顺阇黎以诗见招次韵答之》 宋·苏轼
道人心似水,不碍照花妍。
燕坐春强半,清阴月屡迁。
平生无起灭,一念有陈鲜。
袅袅风枝举,离离日萼蔫。
病吟终少味,老醉不成颠。
何必遨头出,湖中有散仙。 -
94.《病思》 宋·陆游
窗扉寂寂秋将晚,灯火昏昏夜向阑。
不是暮年能耐病,道人心地本来宽。 -
95.《书病》 宋·陆游
暮年虽病不甚剧,啜药噉粥犹自力。
今年七月风眩作,儿子在前不能识。
杯中药冷呼不醒,全家相顾无人色。
昏昏但思向壁卧,虫臂鼠肝宁暇恤。 -
96.《老病》 宋·陆游
湖上归耕一病翁,此心非复少年同。
读书初恨岁时速,闻道始知身世空。
匠石不能材社栎,弋人何意慕冥鸿。
新春愈觉支离甚,又付生涯药裹中。 -
97.《病起惫甚有叹》 宋·陆游
残年迫衰谢,一病不枯梧。
书倩傍人读,行须稚子扶。
冥心付天地,毕世钓江湖。
无米博佳传,虚名那可图? -
98.《病中作》 宋·文天祥
六月廿四夜,人间热欲炊。
病怀如酒困,倦睫似书痴。
梦与千年接,心随万里驰。
客来相问讯,寄语有新诗。 -
99.《马病》 宋·司马光
羸病何其久,仁心到栈频。
须怜苜蓿歉,当认主人贫。
客舍同萧索,山程共苦辛。
未能逢伯乐,且可自相亲。 -
100.《病暑》 宋·贺铸
早夏景延永,烈日天中央。
欻欻燎原野,中人如探汤。
病肺苦焦渴,吐舌生喉疮。
蔗浆与茗饮,未易苏膏盲。