-
21.《官俸初罢,亲故见忧,以诗谕之》 唐·白居易
七年为少傅,品高俸不薄。
乘轩已多惭,况是一病鹤。
又及悬车岁,筋力转衰弱。
岂以贫是忧,尚为名所缚。 -
22.《秋日病中》 唐·张祜
析析檐前竹,秋声拂簟凉。
病加阴已久,愁觉夜初长。
坐拾车前子,行看肘后方。
无端忧食忌,开镜倍萎黄。 -
23.《秋日病中》 唐·张祜
析析檐前竹,秋声拂簟凉。
病加阴已久,愁觉夜初长。
坐拾车前子,行看肘后方。
无端忧食忌,开镜倍萎黄。 -
24.《和邢郎中病中重阳强游乐游原》 唐·裴夷直
嘉晨令节共陶陶,风景牵情并不劳。
晓日整冠兰室静,秋原骑马菊花高。
晴光一一呈金刹,诗思浸浸逼水曹。
何必销忧凭外物,只将清韵敌春醪。 -
25.《病中闻河东公乐营置酒口占寄上》 唐·李商隐
闻驻行春旆,中途赏物华。
缘忧武昌柳,遂忆洛阳花。
嵇鹤元无对,荀龙不在夸。
只将沧海月,长压赤城霞。 -
26.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
27.《病中庭际海石榴花盛发,感而有寄》 唐·皮日休
一夜春光绽绛囊,碧油枝上昼煌煌。
风匀只似调红露,日暖唯忧化赤霜。
火齐满枝烧夜月,金津含蕊滴朝阳。
不知桂树知情否,无限同游阻陆郎。 -
28.《秋夕病中作》 唐·李中
卧病当秋夕,悠悠枕上情。
不堪抛月色,无计避虫声。
煎药惟忧涩,停灯又怕明。
晓临清鉴里,应有白髭生。 -
29.《冬末病中作二首》 唐·贯休
冬风吹草木,亦吹我病根。
故人久不来,冷落如丘园。
聃龙与摩诘,吁叹非不闻。
顾惟年少时,未合多忧勤。 -
30.《病起书怀》 宋·陆游
病骨支离纱帽宽,孤臣万里客江干。
位卑未敢忘忧国,事定犹须待阖棺。
天地神灵扶庙社,京华父老望和銮。
出师一表通今古,夜半挑灯更细看。 -
31.《沁园春·我自无忧》 宋·陈人杰
我自无忧,何用攒眉,今忧古忧。
叹风寒楚蜀,百年受病,江分南北,千载归尤。
洛下铜驼,昭陵石马,物不自愁人替愁。
兴亡事,向西风把剑,清泪双流。 -
32.《病中杂兴》 宋·高登
口腹相煎亦可羞,饥来欲食饱还忧。
一编地下我无用,须学留侯辟谷不。 -
33.《天台邵明府履病况遗牡丹各赋一绝》 宋·林表民
一春苦雨又忧花,烂尽秧根榖再芽。
见说云头红可喜,老宵犹恐是朝霞。 -
34.《十月十日蔡铉升载酒饮我于病榻,练江、南枝》 清·杜濬
拟上篮舆散百忧,素交排闼且淹留。
情亲各出三年字,身老犹怜一日秋。
客舍自晴黄叶雨,钟山不动白云游。
持螯快饮成今会,大有齐盟在后头。 -
35.《次韵文夫兄病目新起》 宋·王淹
胸中眸子坦何疑,不见妖蟇叹月诗。
牛背神光元我在,虎头墨妙敢吾欺。
竞看投杖行成矩,会起弯弨满中规。
可惜平生忧国泪,眼明犹及见清时。 -
36.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
早岁苦忧患,况兹抱沉疴。
展转不能寐,夙夜如枕戈。
骨肉交相持,朋友亦屡过。
感时寒燠易,无乃久愆和。
石闾有三秀,昆丘多玉禾。
达人贵知命,永言心匪他。
¤ -
37.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
偶家长山下,遂与世途远。
泉声挂屋角,晓见池水满。
日出生清华,风来送余善。
大化无端倪,宁谓心有眼。
床头遗古书,岁月忽已晚。
玩之不能了,圣哲有忧患。 -
38.《病起》 明·蓝仁
带缓肌如削,巾欹发半垂。
故人怜病起,稚子笑行迟。
却酒忧成醉,收书老更痴。
满冈梧竹尽,尚想凤栖时。 -
39.《秋夕病中》 明·梦观法师
夕云敛中天,月出万象正。
九野声影消,平湖湛寒镜。
惊风着露草,栖萤光不定。
尝新感时物,金气飒已应。
扶羸卷前幔,销肌怯虚静。
忧来复就枕,萧条发孤咏。 -
40.《首夏病间》 唐·白居易
我生来几时?万有四千日。
自省于其间,非忧即有疾。
老去虑渐息,年来病初愈。
忽喜身与心,泰然两无苦。