-
41.《老病相仍以诗自解》 唐·白居易
荣枯忧喜与彭殇,都似人间戏一场。
虫臂鼠肝犹不怪,鸡肤鹤发复何伤。
昨因风发甘长往,今遇阳和又小康。
[春暖来风痹稍退也。
]
还似远行装束了,迟回且住亦何妨。 -
42.《病中诗十五首并序》 唐·白居易
开成己未岁,余蒲柳之年六十有八。
冬十月甲寅旦,始得风瘅之疾,体矜目眩,左足不支,盖老病相乘
时而至耳。 -
43.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
病中闻汝免来商,旅雁何时更著行。
远别不知官爵好,思归苦觉岁年长。
著书多暇真良计,従宦无功谩去乡。
惟有王城最堪隐,万人如海一身藏。 -
44.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
辞官不出意谁知,敢向清时怨位卑。
万事悠悠付杯酒,流年冉冉入霜髭。
策曾忤世人嫌汝,易可忘忧家有师。
此外知心更谁是,梦魂相觅苦参差。 -
45.《简陈叔方问病》 宋·戴复古
闻君卧病知何病,医者难从脉上寻。
自是读书多损气,或缘忧国重惊心。
饱参妙理床头易,细写幽怀膝上琴。
蛇影无疑自无恙,此方何止直千金。 -
46.《自漳州回泉南主仆俱病》 宋·戴复古
雅兴难忘酒,羁怀不耐秋。
坐穷思卖剑,扶病强登楼。
适有坐中客,来从边上州。
所谈惊老耳,身世并成忧。 -
47.《病中作》 宋·陆游
此事明明在默存,一身元有一乾坤。
不忧竖子居盲上,已见真人出面门。
力守谁能发底火?深潜自足美灵根。
用功若到无功处,千载乘云不足言。 -
48.《病起》 宋·陆游
山村病起帽围宽,春尽江南尚薄寒。
志士凄凉闲处老,名花零落雨中看。
断香漠漠便支枕,芳草离离悔倚阑。
收拾吟牋停酒碗,年来触事动忧端。 -
49.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
孟子辟杨墨,吾道方粲然;韩愈排佛老,不失圣所传。
伐木当伐根,攻敌当攻坚。
坐视日月食,孰探天地全?一木信难恃,要忧大厦颠。
安得孟韩辈,出为吾党先? -
50.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
君子尚大节,又甚恶不情,鲁连故可人,用意终近名。
千载高夷齐,采薇忘其生,周公述易象,所以贵幽贞。
去圣虽已远,江左见渊明;我读饮酒诗,朱弦有遗声。
杂兴又此身漂荡等流槎,陋巷无心长草莱,柴门偶自不曾开。 -
51.《自立秋前病过白露犹未平遣怀》 宋·陆游
饥能坚志节,病可养精神。
不动成罴卧,微劳学鸟伸。
功名知幻境,忧患笑前身。
药裹吾何厌,秋灯作梦新。 -
52.《病雁》 宋·陆游
芦洲有病雁,雪霜摧羽翰,不辞道路远,置身湖海宽。
稻粱亦满目,鸣声自辛酸。
我正与此同,百忧双鬓残。
东归忽十载,四忝侍祠官。 -
53.《麦熟市米价减邻里病者亦皆愈欣然有赋》 宋·陆游
凶年已度麦方秋,学道从来幸寡求。
荷锸自随身若寄,漉篱可卖饭何忧?邻翁濒死复相见,村市小凉时独游。
不怕归时又侵夜,新添略彴跨清沟。 -
54.《贫病戏书》 宋·陆游
得米还忧无束薪,今年真欲甑生尘。
椎奴跣婢皆辞去,始觉卢仝未苦贫。 -
55.《夏秋之交久不雨方以旱为忧忽得甘澍喜而有作》 宋·陆游
乱点洒庭芜,凉声集井梧。
绿荷倾作汞,翠蔓缀成珠。
卧听病良已,行吟愁欲无。
天公终老手,谈笑活焦枯。 -
56.《病後往来湖山间戏书》 宋·陆游
周公居东三食新,夷吾在鲁丘厄陈;圣贤忧患尚如此,况我本是羁穷人。
今秋危病辄不死,余业自笑坚顽身。
结茅所幸得佳处,石帆天镜无纤尘。
扪萝峭壁上采药,腰斧长歌行负薪。 -
57.《病戒》 宋·陆游
忧身如忧国,畏病如畏乱;此身虽幸健,敢作无事看?祸福在呼吸,恐惧兼寝饭。
人所忽不省,我思尝熟烂。
夜卧不安席,晨起宁待旦?虽云亲药石,得失每参半。
人情喜一快,往往触剽悍。
收功宁使迟,覆败不可玩。 -
58.《病目废书终日危坐》 宋·陆游
肺渴常止酒,目昏复捐书。
蒲团坐袖手,一窗宽有余。
心知世缘薄,分与钟鼎疏。
湛然千仞渊,养此径寸珠。
光明照忧患,何适不自娱。
白云可与友,晴空闲卷舒。 -
59.《病中夜思》 宋·陆游
一病辄兼旬,百忧集双鬓,药里堆床满,生意垂欲尽。
时闻雀翻更,频看灯落烬。
平生学六经,白首颇自信。
拳拳服仁义,念念去骄吝;所觊未死间,犹有分寸进。 -
60.《都下无忧馆小楼春尽旅怀二首》 宋·杨万里
病眼逢书不敢开,春泥谢客亦无来。
更无短计销长日,且遶栏干一百回。