-
1.《荆门病中寄怀乡人欧阳侍郎彬》 唐·齐己
谁会荆州一老夫,梦劳神役忆匡庐。
碧云雁影纷纷去,黄叶蟾声渐渐无。
口淡莫分餐气味,身羸但觉病肌肤。
可怜馔玉烧兰者,肯慰寒偎雪夜炉。 -
2.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
3.《六月十六日夜南溪望月》 宋·杨万里
溪水留我住,溪月愁我皈。
望後月更佳,昨宵未为奇。
大都月色好,一岁能几时。
人散长是早,月来长是迟。 -
4.《卧病》 唐·孟郊
贫病诚可羞,故床无新裘。
春色烧肌肤,时餐苦咽喉。
倦寝意蒙昧,强言声幽柔。
承颜自俯仰,有泪不敢流。
默默寸心中,朝愁续莫愁。 -
5.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
6.《病孔雀》 唐·皮日休
烟花虽媚思沈冥,犹自抬头护翠翎。
强听紫箫如欲舞,困眠红树似依屏。
因思桂蠹伤肌骨,为忆松鹅损性灵。
尽日春风吹不起,钿毫金缕一星星。 -
7.《病中春日即事寄主人尚书二首》 唐·徐夤
身比秋荷觉渐枯,致君经国堕前图。
层冰照日犹能暖,病骨逢春却未苏。
镜里白须撏又长,枝头黄鸟静还呼。 -
8.《病中杂兴》 宋·高登
垂老飘零万里余,肌肤瘦尽鬓毛疏。
皇恩若许归山去,豆地虽存不解锄。 -
9.《病起》 明·蓝仁
带缓肌如削,巾欹发半垂。
故人怜病起,稚子笑行迟。
却酒忧成醉,收书老更痴。
满冈梧竹尽,尚想凤栖时。 -
10.《秋夕病中》 明·梦观法师
夕云敛中天,月出万象正。
九野声影消,平湖湛寒镜。
惊风着露草,栖萤光不定。
尝新感时物,金气飒已应。
扶羸卷前幔,销肌怯虚静。
忧来复就枕,萧条发孤咏。 -
11.《春日病怀》 明·熊卓
薄暄天气弄阴霏,庭草青青过客稀。
浩荡烟桡横野浦,依微夕鸟度山扉。
花经伏雨□□乱,树觉繁云旅思飞。
枉藉东风与披拂,病来肌骨不胜衣。 -
12.《十一月十三日病後始入仓》 宋·梅尧臣
曾非雀与鼠,何彼大食为。
狐裘破不温,黄狗补其皮。
霜花逐落月,缀在枯槁枝。
予年过五十,瘦寝冰生肌。 -
13.《病中贾大夫相访因游中宫僧舍二首》 宋·苏辙
江城寒气入肌肤,得告归来强自扶。
五马独能寻杜老,一床深愧致文殊。
体虚正觉身如幻,谈剧能令病自无。
明日出门还扰扰,年来真畏酒家垆。 -
14.《病起自嘲》 宋·释智圆
林下羸羸一病躯,四旬欹枕减肌肤。
闲来试照秋泉看,金镀形容雪染鬚。 -
15.《杂曲歌辞·悲哉行》 唐·白居易
悲哉为儒者,力学不能疲。
读书眼欲暗,秉笔手生胝。
十上方一第,成名常苦迟。
纵有宦达者,两鬓已成丝。 -
16.《西阁曝日》 唐·杜甫
凛冽倦玄冬,负暄嗜飞阁。
羲和流德泽,颛顼愧倚薄。
毛发具自和,肌肤潜沃若。
太阳信深仁,衰气欻有托。 -
17.《舍弟观赴蓝田取妻子到江陵,喜寄三首》 唐·杜甫
汝迎妻子达荆州,消息真传解我忧。
鸿雁影来连峡内,鶺鴒飞急到沙头。
峣关险路今虚远,禹凿寒江正稳流。 -
18.《大历三年春白帝城放船出瞿塘峡久居夔府将适…凡四十韵》 唐·杜甫
老向巴人里,今辞楚塞隅。
入舟翻不乐,解缆独长吁。
窄转深啼狖,虚随乱浴凫。
石苔凌几杖,空翠扑肌肤。 -
19.《行药前轩呈董山人》 唐·卢纶
不觉老将至,瘦来方自惊。
朝昏多病色,起坐有劳声。
腠暖苦肌痒,藏虚唯耳鸣。
桑公富灵术,一为保馀生。 -
20.《长平箭头歌》 唐·李贺
漆灰骨末丹水沙,凄凄古血生铜花。
白翎金簳雨中尽,直馀三脊残狼牙。
我寻平原乘两马,驿东石田蒿坞下。