-
21.《庚寅人日雨夕大雷电激而成雹阳专而阴不胜寒》 宋·方逢振
顷田十万银裹封,东皇未肯开冶鎔。
山眩水晃人灭踪,痴猿冻鹤惊折松。
邻鸡失旦僧懒钟,昏晓不辨天地聋。
盐虎坐险终陷凶,狞狮见日空眼红。 -
22.《周玄初祷雨诗》 宋·张经
昆仑之西东海东,中有一士巢云松。
朱颜黑发神所钟,服食雨露乘天风。
朝骑黄鹤天门穹,夜被紫霞栖崆峒。
人间有急岁有凶,裨补造化多其功。 -
23.《次韵王都尉偶得耳疾》 宋·苏轼
君知六凿皆为赘,我有一言能决疣。
病客巧闻床下蚁,痴人强觑棘端猴。
聪明不在根尘里,药饵空为婢仆忧。
但试周郎看聋否,曲音小误已回头。 -
24.《醉歌》 宋·陆游
不痴不聋不作翁,平生与世马牛风。
无材无德痴顽老,尔来对客惟称好。
相风使帆第一筹,随风倒柂更何忧。
亦不求作佛,亦不愿封侯,亦不须脱裘去换酒,亦不须卖剑来买牛。 -
25.《漫兴二首》 宋·刘克庄
身似着冠狂贺监,面如留发老卢能。
无丹灶地烧铅汞,有海潮音话葛藤。
龙象聋观俱赞叹,犬鸡痴望共飞升。
门前蓦有侵晨客,向道先生寝未兴。 -
26.《冬夜书怀呈富枢密》 宋·张元干
耳聋无用问新闻,矫首何妨目作昏。
痴绝已甘投老境,背驰宁受乞怜恩。
难陪年少从渠薄,赖得春回为我温。
京洛交游频检校,渡江今有几人存。 -
27.《警世》 明·唐寅
世事如舟挂短篷,或移西岸或移东。
几回缺月还圆月,数阵南风又北风。
岁久人无千日好,春深花有几时红。
是非入耳君须忍,半作痴呆半作聋。 -
28.《还汪正夫山阳小集》 宋·郑獬
汪子文章何伟奇,如观天子乘舆仪。
怛然暴见殊惊疑,舌拄上腭两目痴。
定神屏气试引窥,渐识羽卫行相随。
金吾佽飞开中逵,横刀执矟铁马驰。 -
29.《挽秦国夫人》 宋·李流谦
露莲秋沼莹,霜月晓潭空。
褕翟翻经外,尘泡隐几中。
禅心安瘴峤,结习谢云栊。
五颂分明说,痴人耳自聋。 -
30.《题史元量芳润堂》 宋·郭印
圣经杲杲日翔空,元与后学开愚蒙。
著述成书不得已,令人诵习知吾宗。
辞文旨远非外至,一一流出自胸中。
如木有根水有源,敷荣浸渍乃无穷。 -
31.《赠上人》 宋·黄庚
懒听人是与人非,有耳如聋未是痴。
不采当时临济喝,威王前事已先知。 -
32.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
33.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
34.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
痴人面前休说梦,生铁团上须寻缝。
明明说与却佯聋,只管外边闲打共。 -
35.《次程南仲韵五首》 宋·杨公远
老来鹤发更难皮,计解曾无六出奇。
耕钓云烟三寸管,剪裁风月几联诗。
逢人多谢开青眼,雇我惟惭匪白眉。
世路近来虽著脚,不如退步学聋痴。