-
1.《寄介然二首》 宋·吴则礼
昨者偶持汉节,白头未识乌蛮。
饱饭癯然摩腹,笑听船鼓过湾。 -
2.《林乐閒真赞》 宋·陈著
皎然其毛颜也似玉,癯然其骨相也似竹。
悠悠然其心也,云与上云与下,飘飘然其身也,江之南江之北。
此所谓乐閒之道人,赞之者本堂老夫之醉墨。 -
3.《汉宫春(寿乡帅范尚书·郡有苍云堂,因古柏得名)》 宋·陈允平
帘卷苍云,爱初翔凤尾,忽驾虬枝。
青青岁寒自保,越样清奇。
参天溜雨,带疏苔、密藓芳蕤。
天赋与,凌霜傲雪,癯然山泽风姿。 -
4.《挽罗斯立》 唐·李潜
金玉不论富,癯然学孟轲。
两番新贡士,半世老监河。
发粟岁无歉,横桥春不波。
阴功写难尽,留与邑人歌。 -
5.《赠徐月道士》 明·张简
病骨癯然鹤一般,相陪夜坐万松间。
乾坤清气皆归月,湖海高人半在山。
吟苦心从天汉转,琴清身与岭云闲。
杯茶预约中秋节,五老峰头说太还。 -
6.《续百忧集行》 宋·吴则礼
少陵昨者百忧集,但言儿啼四壁空。
羁臣即今百忧集,永痛母氏崩心胸。
畴昔罪臣投荆州,板舆惴惴那得留。
老人端已怕劳事,况乃离别酸鼻头。 -
7.《招李汉臣饮与汉臣别九年相视癯然各已翁矣》 宋·吴则礼
平生三毛尔,鬓发眉与须。
标何忽霜雪,星星欲无余。
手中木上座,枯槁正类渠。
而吾方两忘,隐几者谁欤。 -
8.《和刘疏轩雪堂韵》 宋·李曾伯
因君郢调问前踪,贤者斯能乐雪宫。
四海香名寰宇外,百年公论党碑中。
癯然鹤骨存生气,寂甚鸾胶续古风。
留得墨池芳润在,划玄犹可忆扬雄。 -
9.《再用韵》 宋·方岳
终须西塞老渔村,抵用南昌隐市门。
时序略如飞鸟过,世终何啻聚蚊喧。
竹其安否六太息,梅自癯然三可尊。
贫味却愁儿辈觉,未妨壁立病文园。 -
10.《挽曹泰宇居士三首》 宋·陈著
忠义垂青脉,癯然独饭蔬。
生涯一身寄,禅学九经余。
有教宁分类,逢人只借书。
世方餍粱肉,视此愧何如。