-
1.《醉落魄·九日吴胜之运使黄鹤山登高》 宋·戴复古
龙山行乐。
何如今日登黄鹤。
风光政要人酬酢。
欲赋归来,莫是渊明错。
江山登览长如昨。
飞鸿影里秋光薄。
此怀祗有黄花览。
牢裹乌纱,一任西风作。 -
2.《登高丘而望远海》 明·刘基
登高丘,望远海。
长风簸浪高于山,蓬莱宫阙无光采。
云雾翳旸谷,羲和安所之?鲸鲵作队行,鳞鬛如朱旗。
精卫衔石空有心,口角流血天不知。
登高丘,望远海。
弱水浩荡不可航,一望令人玄发改。 -
3.《金缕曲(登高华盖岭和同游韵)》 宋·刘辰翁
携手登高赋。
望前山、山色如烟,烟光如雨。
少日凭阑峰南北,谁料美人迟暮。
漫回首、残基冷绪。 -
4.《登高望春诗》 南北朝·沈约
登高眺京洛。
街巷何纷纷。
回首望长安。
城阙郁盘桓。 -
5.《奉和九日幸临渭亭登高应制得臣字》 唐·陆景初
九秋光顺豫,重节霁良辰。
登高识汉苑,问道侍轩臣。
菊花浮秬鬯,萸房插缙绅。
圣化边陲谧,长洲鸿雁宾。 -
6.《登高丘而望远海》 明·顾璘
登高而望远,不见天地端。
日月互上下,东西如跳丸。
长风自何起,瀛海翻波澜。
六鳌正抃舞,五岳无时安。 -
7.《登高丘而望远海》 明·全室宗泐
登高丘,望东溟。
溟水方荡激,中有怒吼鲸。
耸脊类峰岳,鼓浪如雷霆。
嘘烟喷沫云雾冥,扬鬐掉尾三山倾。 -
8.《北园登高即事呈诸同僚》 宋·蔡襄
江云寒薄不成霜,九月登高菊未黄。
飞镝有声弓已力,小槽分溜酒初尝。
秋容行见丹枫老,窜意难胜紫陌长。
曾是禁园风物好,故乡时节可能忘。 -
9.《行军九日思长安故园》 唐·岑参
强欲登高去,无人送酒来。
遥怜故园菊,应傍战场开。 -
10.《登高》 唐·杜甫
风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。
无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。
万里悲秋常作客,百年多病独登台。
艰难苦恨繁霜鬓,潦倒新停浊酒杯。