-
141.《太湖诗·孤园寺(梁散骑常侍吴猛宅)》 唐·皮日休
艇子小且兀,缘湖荡白芷。
萦纡泊一碕,宛到孤园寺。
萝岛凝清阴,松门湛虚翠。
寒泉飞碧螭,古木斗苍兕。 -
142.《送圆载上人归日本国》 唐·皮日休
讲殿谈馀著赐衣,椰帆却返旧禅扉。
贝多纸上经文动,如意瓶中佛爪飞。
飓母影边持戒宿,波神宫里受斋归。
家山到日将何入,白象新秋十二围。 -
143.《修史亭三首》 唐·司空图
山前邻叟去纷纷,独强衰羸爱杜门。
渐觉一家看冷落,地炉生火自温存。
甘心七十且酣歌,自算平生幸已多。
不似香山白居士,晚将心地著禅魔。
乌纱巾上是青天,检束酬知四十年。
谁料平生臂鹰手,挑灯自送佛前钱。 -
144.《禅林寺作寄刘书记》 唐·李山甫
坐近松风骨自寒,茅斋直拶白雪边。
玄关不闭何人到,此事谁论在佛先。
天竺老师留一句,曹溪行者答全篇。
今朝林下忘言说,强把新诗寄谪仙。 -
145.《壶公山(古老相传古仙姓陈名壶公于此山成道因而名焉)》 唐·黄滔
八面峰峦秀,孤高可偶然。
数人游顶上,沧海见东边。
不信无灵洞,相传有古仙。
橘如珠夏在,池象月垂穿。 -
146.《山寺寓居》 唐·徐夤
高卧东林最上方,水声山翠剔愁肠。
白云送雨笼僧阁,黄叶随风入客堂。
终去四明成大道,暂从双鬓许秋霜。
披缁学佛应无分,鹤氅谈空亦不妨。 -
147.《题泗洲塔》 唐·徐夤
十年前事已悠哉,旋被钟声早暮催。
明月似师生又没,白云如客去还来。
烟笼瑞阁僧经静,风打虚窗佛幌开。
惟有南边山色在,重重依旧上高台。 -
148.《题尼大德院》 唐·李洞
云鬟早岁断金刀,戒律曾持五百条。
台上灯红莲叶密,眉间毫白黛痕销。
绣成佛国银为地,画出王城雪覆桥。
清净高楼松桧寺,世雄翻愧自低腰。 -
149.《怀张乔张霞》 唐·李洞
西风吹雨叶还飘,忆我同袍隔海涛。
江塔眺山青入佛,边城履雪白连雕。
身离世界归天竺,影挂虚空度石桥。
应念无成独流转,懒磨铜片鬓毛焦。 -
150.《寄南岳僧》 唐·李洞
新秋日后晒书天,白日当松影却圆。
五字句求方寸佛,一条街擘两行蝉。
不曾著事于机内,长合教山在眼前。
花落俦公房外石,调猿弄虎叹无缘。 -
151.《题黄居寀秋山图》 唐·徐光溥
天与黄筌艺奇绝,笔精回感重瞳悦。
运思潜通造化工,挥毫定得神仙诀。
秋来奉诏写秋山,写在轻绡数幅间。 -
152.《乐天是月长斋鄙夫此时愁卧里闾非远云雾难披因以…惊禅》 唐·刘禹锡
五月长斋月,文心苦行心。
兰葱不入户,薝卜自成林。
——刘禹锡
护戒先辞酒,嫌喧亦彻琴。 -
153.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
154.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
155.《赠李粲秀才(字辉用)》 唐·僧鸾
陇西辉用真才子,搜奇探险无伦比。
笔下铦磨巨阙锋,胸中静滟西江水。
哀弦古乐清人耳,月露激寒哭秋鬼。 -
156.《闻诵《法华经》歌》 唐·修雅
山色沈沈,松烟幂幂。
空林之下,盘陀之石。
石上有僧,结跏横膝。 -
157.《寒月送玄士入天台》 唐·贯休
之子逍遥尘世薄,格淡于云语如鹤。
相见唯谈海上山,碧侧青斜冷相沓。
芒鞋竹杖寒冻时,玉霄忽去非有期。 -
158.《寿春节进大蜀皇帝五首》 唐·贯休
上玄大帝降坤维,箕尾为臣副圣期。
岂比赤光盈室日,全同白象下天时。
文经武纬包三古,日角龙颜遏四夷。 -
159.《观地狱图》 唐·贯休
峨峨非剑阁,有树不堪攀。
佛手遮不得,人心似等闲。
周王应未雪,白起作何颜。
尽日空弹指,茫茫尘世间。 -
160.《假山》 唐·齐己
匡庐久别离,积翠杳天涯。
静室曾图峭,幽亭复创奇。
典衣酬土价,择日运工时。
信手成重叠,随心作蔽亏。