-
101.《赠友人》 唐·顾非熊
吾友昔同道,唯予今独行。
青云期未遂,白发镊还生。
旧隐连江色,新春闻鸟声。
休明独不遇,何计可归耕。 -
102.《献岁书情》 唐·裴夷直
白发添双鬓,空宫又一年。
音书鸿不到,梦寐兔空悬。
地远星辰侧,天高雨露偏。
圣期知有感,云海漫相连。 -
103.《东都送郑处诲校书归上都》 唐·杜牧
悠悠渠水清,雨霁洛阳城。
槿堕初开艳,蝉闻第一声。
故人容易去,白发等闲生。
此别无多语,期君晦盛名。 -
104.《答王建秘书》 唐·贾岛
人皆闻蟋蟀,我独恨蹉跎。
白发无心镊,青山去意多。
信来漳浦岸,期负洞庭波。
时扫高槐影,朝回或恐过。 -
105.《下第后怀旧居》 唐·刘沧
几到青门未立名,芳时多负故乡情。
雨馀秦苑绿芜合,春尽灞原白发生。
每见山泉长属意,终期身事在归耕。
蘋花覆水曲谿暮,独坐钓舟歌月明。 -
106.《四怨三愁五情诗十二首·一愁》 唐·曹邺
远梦如水急,白发如草新。
归期待春至,春至还送人。 -
107.《古相送》 唐·曹邺
行人卜去期,白发根已出。
执君青松枝,空数别来日。
心如七夕女,生死难再匹。
且愿车声迫,莫使马行疾。
巫山千丈高,亦恐梦相失。 -
108.《寄赵能卿》 唐·许棠
我命同君命,君诗似我诗。
俱无中道计,各失半生期。
素业沧江远,清时白发垂。
蹉跎一如此,何处卜栖迟。 -
109.《白菊》 唐·许棠
所尚雪霜姿,非关落帽期。
香飘风外别,影到月中疑。
发在林凋后,繁当露冷时。
人间稀有此,自古乃无诗。 -
110.《自咏》 唐·唐彦谦
白发三千丈,青春四十年。
两牙摇欲落,双膝痺如挛。
强仕非时彦,无闻惜昔贤。
自期终见恶,未忍舍遗编。 -
111.《自咏》 唐·唐彦谦
白发三千丈,青春四十年。
两牙摇欲落,双膝痺如挛。
强仕非时彦,无闻惜昔贤。
自期终见恶,未忍舍遗编。 -
112.《出山》 唐·杜荀鹤
病眼看春榜,文场公道开。
朋人登第尽,白发出山来。
处世曾无过,惟天合是媒。
长安不觉远,期遂一名回。 -
113.《下第投所知》 唐·杜荀鹤
若以名场内,谁无一轴诗。
纵饶生白发,岂敢怨明时。
知己虽然切,春官未必私。
宁教读书眼,不有看花期。 -
114.《出山》 唐·杜荀鹤
病眼看春榜,文场公道开。
朋人登第尽,白发出山来。
处世曾无过,惟天合是媒。
长安不觉远,期遂一名回。 -
115.《下第投所知》 唐·杜荀鹤
若以名场内,谁无一轴诗。
纵饶生白发,岂敢怨明时。
知己虽然切,春官未必私。
宁教读书眼,不有看花期。 -
116.《乱后出山逢高员外》 唐·杜荀鹤
自从乱后别京关,一入烟萝十五年。
重出故山生白发,却装新卷谒清贤。
窗回旅梦城头角,柳结乡愁雨后蝉。
名姓暗投心暗祝,永期收拾向门前。 -
117.《边庭送别》 唐·张蠙
一生虽达理,远别亦相悲。
白发无修处,青松有老时。
暮烟传戍起,寒日隔沙垂。
若是长安去,何难定后期。 -
118.《自咏十韵》 唐·徐夤
只合沧洲钓与耕,忽依萤烛愧功成。
未游宦路叨卑宦,才到名场得大名。
梁苑二年陪众客,温陵十载佐双旌。 -
119.《金山》 唐·李建勋
不嗟白发曾游此,不叹征帆无了期。
尽日凭阑谁会我,只悲不见韩垂诗。 -
120.《寄庐山白大师》 唐·李中
长忆寻师处,东林寓泊时。
一秋同看月,无夜不论诗。
泉美茶香异,堂深磬韵迟。
鹿驯眠藓径,猿苦叫霜枝。
别后音尘隔,年来鬓发衰。
趋名方汲汲,未果再游期。