-
1.《奉和袭美开元寺佛钵诗》 唐·陆龟蒙
空王初受逞神功,四钵须臾现一重。
持次想添香积饭,覆时应带步罗钟。
光寒好照金毛鹿,响静堪降白耳龙。
从此宝函香里见,不须西去诣灵峰。 -
2.《吊白居易》 唐·李忱
缀玉联珠六十年,谁教冥路作诗仙。
浮云不系名居易,造化无为字乐天。
童子解吟长恨曲,胡儿能唱琵琶篇。
文章已满行人耳,一度思卿一怆然。 -
3.《白云先生王迥见访》 唐·孟浩然
闲归日无事,云卧昼不起。
有客款柴扉,自云巢居子。
居闲好芝朮,采药来城市。
家在鹿门山,常游涧泽水。
手持白羽扇,脚步青芒履。
闻道鹤书征,临流还洗耳。 -
4.《白毫子歌》 唐·李白
淮南小山白毫子,乃在淮南小山里。
夜卧松下云,朝餐石中髓。
小山连绵向江开,碧峰巉岩绿水回。 -
5.《太白东溪张老舍即事,寄舍弟侄等》 唐·岑参
渭上秋雨过,北风何骚骚。
天晴诸山出,太白峰最高。
主人东溪老,两耳生长毫。
远近知百岁,子孙皆二毛。 -
6.《太白胡僧歌》 唐·岑参
闻有胡僧在太白,兰若去天三百尺。
一持楞伽入中峰,世人难见但闻钟。
窗边锡杖解两虎,床下钵盂藏一龙。 -
7.《驱竖子摘苍耳(即卷耳)》 唐·杜甫
江上秋已分,林中瘴犹剧。
畦丁告劳苦,无以供日夕。
蓬莠独不焦,野蔬暗泉石。
卷耳况疗风,童儿且时摘。 -
8.《寄李白》 唐·任华
古来文章有能奔逸气,耸高格,清人心神,惊人魂魄。
我闻当今有李白,大猎赋,鸿猷文;嗤长卿,笑子云。
班张所作琐细不入耳,未知卿云得在嗤笑限。
登庐山, -
9.《答白刑部闻新蝉》 唐·刘禹锡
蝉声未发前,已自感流年。
一入凄凉耳,如闻断续弦。
晴清依露叶,晚急畏霞天。
何事秋卿咏,逢时亦悄然。 -
10.《酬乐天早春闲游西湖颇多野趣…亦欲粗为恬养之赠耳》 唐·元稹
雁思欲回宾,风声乍变新。
各携红粉伎,俱伴紫垣人。
水面波疑縠,山腰虹似巾。
柳条黄大带,茭葑绿文茵。 -
11.《絷白马诗上薛仆射》 唐·平曾
白马披鬃练一团,今朝被绊欲行难。
雪中放去空留迹,月下牵来只见鞍。
向北长鸣天外远,临风斜控耳边寒。
自知毛骨还应异,更请孙阳仔细看。 -
12.《听郢客歌阳春白雪》 唐·欧阳衮
寂听郢中人,高歌已绝伦。
临风飘白雪,向日奏阳春。
调雅偏盈耳,声长杳入神。
连连贯珠并,袅袅遏云频。
度曲知难和,凝情想任真。
周郎如赏羡,莫使滞芳晨。 -
13.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
14.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
15.《兵后早春登故鄣南楼望昆山寺白鹤观示清道人并沈道士》 唐·皎然
新阳故楼上,眇眇伤遐眷。
违世情易忘,羁时得无倦。
春归华柳发,世故陵谷变。
扰扰陌上心,悠悠梦中见。 -
16.《寄南岳白莲道士能于长啸》 唐·齐己
猿猱休啼月皎皎,蟋蟀不吟山悄悄。
大耳仙人满颔须,醉倚长松一声啸。 -
17.《送虚白上人序》 明·高启
余始不欲与佛者游,尝读东坡所作《勤上人诗序》,见其称勤之贤曰:“使勤得列于士大夫之间,必不负欧阳公。
”余于是悲士大夫之风坏已久,而喜佛者之有可与游者。
去年春,余客居城西,读书之暇,因往云岩诸峰间,求所谓可与游者,而得虚白上人焉。
虚白形癯而神清,居众中不妄言笑。 -
18.《白庐山归城赋四首》 宋·董嗣杲
才去还回似不情,萧然两耳乱泉声。
衣巾染得江岚透,谁道山人骨亦清。 -
19.《访白陂陈处士》 宋·乐史
沿溪复践云,云边访道人。
水声齐入耳,由色来遶身。
闻君话经济,使我开精神。
少微星在此,飞诏何因循。 -
20.《和马粹老四明杂诗聊记里俗耳十首》 宋·舒坦
御史平囚日,郎中渡母年。
丰碑推笔妙,孤冢枕城偏。
白鹤空辽泬,黄蒿尚蔓延。
九源如可作,执驭故忻然。