-
1.《京师苦寒》 明·高启
北风怒发浮云昏,积阴惨惨愁乾坤。
龙蛇蟠泥兽入穴,怪石冻裂生皴纹。
临沧观下飞雪满,横江渡口惊涛奔。
空山万木尽立死,未觉阳气回深根。 -
2.《洞山(用张之象韵)》 明·陆师道
洞山虚中高揭唇,白石齿齿排为龈。
引吸波浪气吐吞,张吻露腭何鳞皴。
我疑巨鳌踞而蹲,噍物未合口流津。
人言中穹如覆盆,我畏其舌不可扪。 -
3.《赠妙胜主人》 宋·陈造
舆台却略车不前,寒风皴肌冰在袖。
还家大胜去家时,景物顿回春气候。
宿云坏裂无几留,满放羲轮碾晴昼。
卧石荦确犹润湿,短篱檀栾挺疎瘦。 -
4.《看涧水自警》 宋·张镃
昔往灵隐山,寺前贪看水。
木阴鉴晖彩,泓渟绝尘滓。
游鯈惯饼饵,敲栏聚如蚁。
坐玩岂不佳,直须波浪起。 -
5.《题岘山图》 宋·戴表元
山头种石悬苍云,山下急流风卷纹。
何年荒碑当岭立,龟趺圭首犹鳞皴。
神龙驱毫鬼输墨,羊公精神荆楚色。
想当意匠经营初,已尽东南烟雾迹。 -
6.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。