-
201.《茶山贡焙歌》 唐·李郢
使君爱客情无已,客在金台价无比。
春风三月贡茶时,尽逐红旌到山里。
焙中清晓朱门开,筐箱渐见新芽来。 -
202.《茶山贡焙歌》 唐·李郢
使君爱客情无已,客在金台价无比。
春风三月贡茶时,尽逐红旌到山里。
焙中清晓朱门开,筐箱渐见新芽来。 -
203.《自惠山至吴下寄酬南徐从事》 唐·李骘
不接芳晨游,独此长洲苑。
风颜一成阻,翰墨劳空返。
悠悠汀渚长,杳杳蘋花晚。
如何西府欢,尚念东吴远。
瑶音动清韵,兰思芬盈畹。
犹及九峰春,归吟白云巘. -
204.《橡媪叹》 唐·皮日休
秋深橡子熟,散落榛芜冈。
伛偻黄发媪,拾之践晨霜。
移时始盈掬,尽日方满筐。
几曝复几蒸,用作三冬粮。 -
205.《南泾渔父》 唐·陆龟蒙
予方任疏慵,地僻即所好。
江流背村落,偶往心已嫪。
田家相去远,岑寂且纵傲。
出户手先筇,见人头未帽。 -
206.《京口与友生话别》 唐·陆龟蒙
共是悲秋客,相逢恨不堪。
雁频辞蓟北,人尚在江南。
名利机初发,樵渔事先谙。
松门穿戴寺,荷径绕秦潭。 -
207.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
208.《苔歌》 唐·顾云
槛前溪夺秋空色,百丈潭心数砂砾。
松筠条条长碧苔,苔色碧于溪水碧。
波回梳开孔雀尾,根细贴著盘陀石。 -
209.《远公亭牡丹》 唐·李咸用
雁门禅客吟春亭,牡丹独逞花中英。
双成腻脸偎云屏,百般姿态因风生。
延年不敢歌倾城,朝云暮雨愁娉婷。 -
210.《早梅》 唐·罗邺
缀雪枝条似有情,凌寒澹注笑妆成。
冻香飘处宜春早,素艳开时混月明。
迁客岭头悲袅袅,美人帘下妒盈盈。
满园桃李虽堪赏,要且东风晚始生。 -
211.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
212.《垂柳》 唐·唐彦谦
绊惹春风别有情,世间谁敢斗轻盈。
楚王江畔无端种,饿损纤腰学不成。 -
213.《个人三十韵》 唐·吴融
袅袅复盈盈,何年坠玉京。
见人还道姓,羞客不称名。
故事谙金谷,新居近石城。
脸横秋水溢,眉拂远山晴。 -
214.《咏帘》 唐·徐夤
素节轻盈珠影匀,何人巧思间成文。
闲垂别殿风应度,半掩行宫麝欲薰。
绣户远笼寒焰重,玉楼高挂曙光分。
无情几恨黄昏月,才到如钩便堕云。 -
215.《咏帘》 唐·徐夤
素节轻盈珠影匀,何人巧思间成文。
闲垂别殿风应度,半掩行宫麝欲薰。
绣户远笼寒焰重,玉楼高挂曙光分。
无情几恨黄昏月,才到如钩便堕云。 -
216.《尚书命题瓦砚》 唐·徐夤
远向端溪得,皆因郢匠成。
凿山青霭断,琢石紫花轻。
散墨松香起,濡毫藻句清。
入台知价重,著匣恐尘生。 -
217.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
218.《水精念珠》 唐·曹松
等量红缕贯晶荧,尽道匀圆别未胜。
凿断玉潭盈尺水,琢成金地两条冰。
轮时只恐星侵佛,挂处常疑露滴僧。
几度夜深寻不著,琉璃为殿月为灯。 -
219.《猎犬行》 唐·苏拯
猎犬未成行,狐兔无奈何。
猎犬今盈群,狐兔依旧多。
自尔初跳跃,人言多拏躩.常指天外狼,立可口中嚼。
骨长毛衣重,烧残烟草薄。 -
220.《哭舍弟二首》 唐·李中
鸿雁离群后,成行忆日存。
谁知归故里,只得奠吟魂。
虫蠹书盈箧,人稀草拥门。
从兹长恸后,独自奉晨昏。