-
61.《水龙吟·燕忙莺懒芳残》 宋·章楶
燕忙莺懒芳残,正堤上、柳花飘坠。
轻飞乱舞,点画青林,全无才思。
闲趁游丝,静临深院,日长门闭。
傍珠帘散漫,垂垂欲下,依前被、风扶起。 -
62.《喜迁莺(春宴)》 宋·赵善扛
韶华骀荡。
看化工尽力,安排春仗。
薄雾霏烟,软风轻日,物态与人交畅。
鸟声弄巧千调,楼影垂空十丈。 -
63.《贺新郎(寿王侍郎简卿)》 宋·刘仙伦
某兹者共沉某官道协降神,祥开诞旦。
五百年而名世,允谓间生;八千岁而为春,定膺难老。
俯仰都无于愧怍,谤谗何损于忠良。
却雁鹜而暂得闲身,对龟鹤而永绥眉寿。 -
64.《括朝中措》 宋·林正大
凌波仙子袜生尘。
水上步轻盈。
种作寒花愁绝,断肠谁与招魂。
天教付与,含香体素,倾国倾城。 -
65.《西湖月(自度商调)》 宋·黄子行
湖光冷浸玻璃,荡一饷薰风,小舟如叶。
藕花十丈,云梳雾洗,翠娇红怯。
壶觞围坐处,正酒醁吹波红映颊。
尚记得、玉臂生凉,不放汗香轻浃。 -
66.《渡江云·杨花》 清·周济
春风真解事,等闲吹遍,无数短长亭。
一星星是恨,直送春归,替了落花声。
凭阑极目,荡春波、万种春情。
应笑人舂粮几许? -
67.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
68.《渔歌子·楚山青》 五代·李珣
楚山青,湘水绿,春风澹荡看不足。
草芊芊,花簇簇,渔艇棹歌相续。
信浮沉,无管束,钓回乘月归湾曲。
酒盈尊,云满屋,不见人间荣辱。 -
69.《贺进士王参元失火书》 唐·柳宗元
得杨八书,知足下遇火灾,家无余储。
仆始闻而骇,中而疑,终乃大喜。
盖将吊而更以贺也。
道远言略,犹未能究知其状,若果荡焉泯焉而悉无有,乃吾所以尤贺者也。 -
70.《哀时命》 先秦·庄忌
哀时命之不及古人兮,夫何予生之不遘时!
往者不可扳援兮,徠者不可与期。
志憾恨而不逞兮,杼中情而属诗。
夜炯炯而不寐兮,怀隐忧而历兹。 -
71.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
72.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
73.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
74.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
75.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
76.《月》 宋·晁说之
真月夜夜满,妄见有盈亏。
譬如匣中镜,一成岂合离。
腥蟆与狡兔,谬及丹桂枝。
我今尽扫荡,庶识真月为。 -
77.《水龙吟·燕忙莺懒花残》 宋·章楶
燕忙莺懒花残,正堤上、柳花飘坠。
轻飞点画青林,谁道全无才思。
闲趁游丝,静临深院,日长门闭。
傍珠帘散漫,垂垂欲下,依前被,风扶起。 -
78.《论俗十二首》 宋·刘子翚
震雷霹枯松,顽龙失其据。
浮云三日雨,盈亩复他注。
商羊舞未休,旱魃消何遽。
稍宽人心切,仰荷天恩布。 -
79.《念奴娇 归潜志卷八按此词,朝野遗记作张孝》 宋·宇文虚中
疏眉秀目。
看来依旧是,宣和妆束。
飞步盈盈姿媚巧,举世知非凡俗。
宋室宗姬,秦王幼女,曾嫁钦慈族。 -
80.《古诗(三首)》 明·王景
明月出天东,团团历东井。
不因朝阳辉,何以散光景。
中涵古桂华,期与天地永。
本体无盈亏,清明乃其性。