《贺进士王参元失火书》 柳宗元

hè jìn shì wáng cān yuán shī huǒ shū
贺进士王参元失火书

dé yáng bā shū, zhī zú xià yù huǒ zāi, jiā wú yú chǔ.
得杨八书，知足下遇火灾，家无余储。
pū shǐ wén ér hài, zhōng ér yí, zhōng nǎi dà xǐ.
仆始闻而骇，中而疑，终乃大喜。
gài jiāng diào ér gèng yǐ hè yě.
盖将吊而更以贺也。
dào yuǎn yán lüè, yóu wèi néng jiū zhī qí zhuàng, ruò guǒ dàng yān mǐn yān ér xī wú yǒu, nǎi wú suǒ yǐ yóu hè zhě yě.
道远言略，犹未能究知其状，若果荡焉泯焉而悉无有，乃吾所以尤贺者也。
zú xià qín fèng yǎng, lè zhāo xī, wéi tián ān wú shì shì wàng yě.
足下勤奉养，乐朝夕，惟恬安无事是望也。
jīn nǎi yǒu fén yáng hè liè zhī yú, yǐ zhèn hài zuǒ yòu, ér zhī gāo xiǔ suǐ zhī jù, huò yǐ bù gěi, wú shì yǐ shǐ ér hài yě.
今乃有焚炀赫烈之虞，以震骇左右，而脂膏滫瀡之具，或以不给，吾是以始而骇也。
fán rén zhī yán jiē yuē, yíng xū yǐ fú, qù lái zhī bù kě cháng.
凡人之言皆曰，盈虚倚伏，去来之不可常。
huò jiāng dà yǒu wéi yě, nǎi shǐ è kùn zhèn jì, yú shì yǒu shuǐ huǒ zhī niè, yǒu qún xiǎo zhī yùn.
或将大有为也，乃始厄困震悸，于是有水火之孽，有群小之愠。
láo kǔ biàn dòng, ér hòu néng guāng míng, gǔ zhī rén jiē rán.
劳苦变动，而后能光明，古之人皆然。
sī dào liáo kuò dàn màn, suī shèng rén bù néng yǐ shì bì xìn, shì gù zhōng ér yí yě.
斯道辽阔诞漫，虽圣人不能以是必信，是故中而疑也。
yǐ zú xià dú gǔ rén shū, wéi wén zhāng, shàn xiǎo xué, qí wèi duō néng ruò shì, ér jìn bù néng chū qún shì zhī shàng, yǐ qǔ xiǎn guì zhě, gài wú tā yān.
以足下读古人书，为文章，善小学，其为多能若是，而进不能出群士之上，以取显贵者，盖无他焉。
jīng chéng rén duō yán zú xià jiā yǒu jī huò, shì zhī hǎo lián míng zhě, jiē wèi jì, bù gǎn dào zú xià zhī shàn, dú zì dé zhī xīn, xù zhī xián rěn, ér bù néng chū zhū kǒu.
京城人多言足下家有积货，士之好廉名者，皆畏忌，不敢道足下之善，独自得之心，蓄之衔忍，而不能出诸口。
yǐ gōng dào zhī nán míng, ér shì zhī duō xián yě.
以公道之难明，而世之多嫌也。
yī chū kǒu, zé chī chī zhě yǐ wéi dé zhòng lù.
一出口，则嗤嗤者以为得重赂。
pū zì zhēn yuán shí wǔ nián, jiàn zú xià zhī wén zhāng, xù zhī zhě gài liù qī nián wèi cháng yán.
仆自贞元十五年，见足下之文章，蓄之者盖六七年未尝言。
shì pū sī yī shēn ér fù gōng dào jiǔ yǐ, fēi tè fù zú xià yě.
是仆私一身而负公道久矣，非特负足下也。
jí wèi yù shǐ shàng shū láng, zì yǐ xìng wèi tiān zǐ jìn chén, dé fèn qí shé, sī yǐ fā míng zú xià zhī yù sè.
及为御史尚书郎，自以幸为天子近臣，得奋其舌，思以发明足下之郁塞。
rán shí chēng dào yú háng liè, yóu yǒu gù shì ér qiè xiào zhě.
然时称道于行列，犹有顾视而窃笑者。
pū liáng hèn xiū jǐ zhī bù liàng, sù yù zhī bù lì, ér wèi shì xián zhī suǒ jiā, cháng yǔ mèng jǐ dào yán ér tòng zhī.
仆良恨修己之不亮，素誉之不立，而为世嫌之所加，常与孟几道言而痛之。
nǎi jīn xìng wèi tiān huǒ zhī suǒ dí dàng, fán zhòng zhī yí lǜ, jǔ wèi huī āi.
乃今幸为天火之所涤荡，凡众之疑虑，举为灰埃。
qián qí lú, zhě qí yuán, yǐ shì qí wú yǒu.
黔其庐，赭其垣，以示其无有。
ér zú xià zhī cái néng, nǎi kě yǐ xiǎn bái ér bù wū, qí shí chū yǐ.
而足下之才能，乃可以显白而不污，其实出矣。
shì zhù róng huí lù zhī xiāng wú zi yě.
是祝融、回禄之相吾子也。
zé pū yǔ jǐ dào shí nián zhī xiāng zhī, bù ruò zī huǒ yī xī zhī wèi zú xià yù yě.
则仆与几道十年之相知，不若兹火一夕之为足下誉也。
yòu ér zhāng zhī, shǐ fū xù yú xīn zhě, xián dé kāi qí huì fā cè jué kē zhě, shòu zi ér bù lì.
宥而彰之，使夫蓄于心者，咸得开其喙；发策决科者，授子而不栗。
suī yù rú xiàng zhī xù suō shòu wǔ, qí kě dé hū? yú zī wú yǒu wàng yú zi, shì yǐ zhōng nǎi dà xǐ yě.
虽欲如向之蓄缩受侮，其可得乎？于兹吾有望于子，是以终乃大喜也。
gǔ zhě liè guó yǒu zāi, tóng wèi zhě jiē xiāng diào.
古者列国有灾，同位者皆相吊。
xǔ bù diào zāi, jūn zǐ è zhī.
许不吊灾，君子恶之。
jīn wú zhī suǒ chén ruò shì, yǒu yǐ yì hū gǔ, gù jiāng diào ér gèng yǐ hè yě.
今吾之所陈若是，有以异乎古，故将吊而更以贺也。
yán céng zhī yǎng, qí wéi lè yě dà yǐ, yòu hé quē yān? zú xià qián zhāng yào pū wén zhāng gǔ shū, jí bù wàng, hòu de shù shí piān nǎi bìng wǎng ěr.
颜、曾之养，其为乐也大矣，又何阙焉？足下前章要仆文章古书，极不忘，候得数十篇乃并往耳。
wú èr shí yī wǔ líng lái, yán zú xià wèi zuì fù jí duì wèn, dà shàn, kě jì yī běn.
吴二十一武陵来，言足下为《醉赋》及《对问》，大善，可寄一本。
pū jìn yì hǎo zuò wén, yǔ zài jīng chéng shí pō yì, sī yǔ zú xià bèi yán zhī, zhì gù shén gù, wèi kě de yě.
仆近亦好作文，与在京城时颇异，思与足下辈言之，桎梏甚固，未可得也。
yīn rén nán lái, zhì shū fǎng sǐ shēng.
因人南来，致书访死生。
bù xī.
不悉。
zōng yuán bái.
宗元白。