-
1.《题盘古山二首》 宋·曾丰
太初盘古造乾坤,鬼力神筋擘混元。
妙果虽圆心不有,凡身已蜕迹独存。
女娲石带补天色,波利岩余飞锡痕。
想与南安白衣老,三生元是一精魂。 -
2.《题盘古山二首》 宋·曾丰
清风扑袂冷飕飕,吹到盘山最上头。
石室少开嫌俗看,莲花时落任僧收。
铜人阅世几寒暑,木客嘲风谁唱酬。
故老相传半疑信,粥盂茶碗慰吾游。 -
3.《题段上人院壁画古松》 唐·朱湾
石上盘古根,谓言天生有。
安知草木性,变在画师手。
阴深方丈间,直趣幽且闲。
木纹离披势搓捽, -
4.《古兴》 宋·敖陶孙
我有古时镜,云炼三精魄。
双龙护其纽,玄雾纷四塞。
持照盘古帝,面目湛可识。
包藏久不事,天地稍苍黑。
昨中试拂拭,依旧存八极。
惟有世人心,寸膜不可得。 -
5.《酬刘子古镜》 明·陆俸
古镜不自惜,遥兼千里音。
悬之照肝胆,奚啻双南金。
圆质凝精光,螭盘古铭深。
明月入我怀,聊复理吾簪。
与君别几时,鬓发雪已盈。
冉冉悲年暮,悠悠空陆沉。
愿言保不缺,报君久要心。 -
6.《古砚歌》 宋·宋无
神娲蹭云补天去,遗下一圃苍黑天。
千年万年乾不得,长逞盘古青紫烟。
玉不剖天天化石,石内星精有馀魄。
琱光发炯成禹壁,海王川后轮玄液。 -
7.《述古》 宋·白玉蟾
黍大青混沌,此即万化鞘。
盘古不得窥,凿之忽七竅。
太朴既脱手,银蝠乃夜啸。
乾坤两饼分,日月变丸跳。 -
8.《颂古一百则》 宋·释正觉
水不洗水,金不博金。
昧老色而得马,靡丝弦而乐琴。
结绳画卦有许事,丧尽真淳盘古心。 -
9.《大鹏赋·并序》 唐·李白
余昔于江陵,见天台司马子微,谓余有仙风道骨,可与神游八极之表。
因著大鹏遇希有鸟赋以自广。
此赋已传于世,往往人间见之。
悔其少作,未穷宏达之旨,中年弃之。 -
10.《上云乐》 唐·李白
金天之西,白日所没。
康老胡雏,生彼月窟。
巉岩容仪,戍削风骨。
碧玉炅炅双目瞳,黄金拳拳两鬓红。 -
11.《赠宣城赵太守悦》 唐·李白
赵得宝符盛,山河功业存。
三千堂上客,出入拥平原。
六国扬清风,英声何喧喧?
大贤茂远业,虎竹光南藩。 -
12.《送王粹中教授入蜀》 宋·楼钥
万山四塞围平陆,大为关中次为蜀。
我生东南未曾到,蜀士游从闻颇熟。
自从襄阳上峻途,高欲登天下临谷。
女娲大山塞空虚,麻线名堆千万曲。 -
13.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
14.《发排湾过小孤彭郎祠下遂宿马当》 宋·岳珂
山小孤,矶彭郎,中纳百谷吞三江。
江流澎湃不可当,热比折木倾银潢。 -
15.《画角辞》 宋·何麟瑞
莫吹角,吹得梅花片片落。
朝吹暮吹吹不了,盘古不知坐成老。
童男童女求蓬山,何如此器束之高阁间。
金盘擎露仙人掌,何如敕断此声勿用响。
不知今日复明日,两鬓常常黑如漆。
莫吹角,天寒岁晚情更恶。 -
16.《为启初门和尚题山水图》 明·刘基
天下名山随处有,画图流传亦良久。
祗园道人展横幅,观者称夸同一口。
苍梧九疑高插天,卷而怀之不盈手。
巨灵惊呼盘古怒,地轴坱圠昆仑剖。 -
17.《法曲(散序·道情)》 宋·曹勋
飞金走玉常奔驰。
日上还西。
自古待著长绳系。
算尘心、谩劳役堪悲。 -
18.《蚕丛祠》 宋·汪元量
西蜀风烟天一方,蚕丛古庙枕斜阳。
茫然开国人天主,彷佛鸿荒盘古王。 -
19.《礼殿圣贤图》 宋·李石
成都名画窟,所至妙宫墙。
风流五代余,轨躅参隋唐。
其间礼殿晋画为鼻祖,未数后来鸿雁行。
画者果谁欤,或云名收人姓张。 -
20.《咏丫头岩》 宋·李曾伯
我尝采石山头见蛾眉,且看浓妆淡抹两湖宜。
何物老妪生此儿,又睹双髻尤为奇。
五丁刻画盘古时,黛绿常假山灵施。
春风阅尽不肯笄,素螺头立鬓不丝。