-
21.《春风行》 明·杨基
春风吹花快如剪,柳条婆娑颜色浅。
四更急雨作轻寒,零落余香上苔藓。
街泥污人不出户,强以一樽聊自遣。
西家酒熟复苦贵,收拾春衣倩人典。 -
22.《食晚菘新笋》 宋·陈造
化儿出奇安此腹,下称智囊不盛肉。
饥雷收声才脱粟,荐以藻芹仍杞菊。
园丁可是监河侯,供我朝昏三亩绿。
即今春菘晚不衰,况复桂笋森可束。 -
23.《有虎行》 宋·于石
有虎有虎山之巅,怒目炯炯当昼眠。
百兽畏伏不敢前,凭林一吼秋风寒。
昨日邻家妇,哀哀哭其子,叩头叫天天不语。 -
24.《钱司理李季牖》 宋·曾丰
天下万谿山,天上万星宿。
摸索君胸中,往往无不有。
中原染腥膻,岁月亦云久。
匪伊丁未年,乃我旧阳九。 -
25.《丹阳行》 唐·孙逖
丹阳古郡洞庭阴,落日扁舟此路寻。
传是东南旧都处,金陵中断碧江深。
在昔风尘起,京都乱如燬. -
26.《上古之什补亡训传十三章·上古一章》 唐·顾况
(上古,愍农也。
)
遐哉上古,生弃与柱。
句龙是生,乃有甫田。 -
27.《风》 唐·韩琮
竞持飘忽意何穷,为盛为衰半不同。
偃草喜逢新雨后,鸣条愁听晓霜中。
凉飞玉管来秦甸,暗袅花枝入楚宫。
莫见东风便无定,满帆还有济川功。 -
28.《卜算子(并涧顷种木芙蓉,九月旦盛开)》 宋·叶梦得
晓雨洗新妆,艳艳惊衰眼。
不趁东风取次开,待得清霜晚
曲港照回流,影乱微波浅。
作态低昂好自持,水阔烟波远。 -
29.《感春十三首》 宋·张耒
致酒傍修竹,竹风吹我衣。
临觞曷不乐,感此盛与衰。
昔我池边柳,北风无完枝。
春芽忽可撷,弱弱不自持。 -
30.《咏华林书院》 宋·黄夷简
桐轩潇洒远尘机,伯始英风世不衰。
千亩自封轻渭叟,五经同拜重宣尼。
衣无常主门多义,仓有余粮俗共熙。
仁智眼前从所乐,利名身外更何思。 -
31.《白紵词》 宋·司马俨
遥夜迢迢论据未央,井梧月色啼寒螀,感时念往谁不伤。
婕妤宠绝辞昭阳,手中团扇箧中藏。
吴姬织紵秋蝉翼,一丝往复千情积。
金粟尺量金斗熨,为君裁袍为君惜,同盛同衰莫相失。 -
32.《天运》 宋·张耒
天运不暂止,何啻过隙驹。
向来檐前日,忽已墙东隅。
乐者苦其疾,忧者怨其舒。
由来盛与衰,变灭皆须臾。 -
33.《病中子骏见招不往兼呈正叔尧夫》 宋·司马光
衰朽拙自将,蕴积成中病。
掩扉臣小榻,安养惟便静。
遥知良友集,郁若荀陈盛。
献酬屏浮节,简率任真性。
虽无束带苦,实惮把酒并。
形囊检药物,不与樽罍称。
筋骸幸复常,他时势三径。 -
34.《又依韵一首》 宋·晁说之
看去朱轓今已归,问予山郡几多时。
盘绦绫样知能盛,带叶甘香定不衰。
惜别荔枝红发{上髟下我},恨看山岭碧参差。
自怜藉手有何物,学把锄头不用嗤。 -
35.《三醉图》 宋·刘克庄
一尖一髠一逢掖,鼎足剧饮豪无敌。
前杯未酹注后杯,髠腹虽大盛不得。
就中觱篥胆尤粗,奋臂乃欲倒葫芦。
瞿聃有此两高弟,彼儒以是丘之徒。
老夫少年亦酣畅,衰病着身屏盆盎。
颇能和会三家书,安敢追陪百觚量。 -
36.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫语事时。
天若可升非待劝,神如无验不须祈。
人当堂上易施设,事过面前难改移。
世盛世衰非一日,尧夫非是爱吟诗。 -
37.《次韵盛教授》 宋·陈造
词章有馀力,老色叹侵寻。
况苦漳滨卧,俄聆正始音。
新篇惊间发,平处冠来今。
修月无前手,凌云得此心。 -
38.《孟津跨大河寒气特盛岁暮作》 宋·宋庠
河里孤城岁倍寒,冰霜千里正漫漫。
炉熏宝焰翻沈暖,酒入衰容不借丹。
翠幕障风褰影数,玉琴抽雪按徽难。
天高木落千花尽,闲抚青松仔细看。 -
39.《伶官传序》 宋·欧阳修
呜呼!盛衰之理,虽曰天命,岂非人事哉!原庄宗之所以得天下,与其所以失之者,可以知之矣。
世言晋王之将终也,以三矢赐庄宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立,契丹与吾约为兄弟,而皆背晋以归梁。
此三者,吾遗恨也。
与尔三矢,尔其无忘乃父之志!”庄宗受而藏之于庙。 -
40.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。