-
41.《广德官舍二松》 唐·喻凫
杨公休簿领,二木日坚牢。
直甚彰吾节,清终庇尔曹。
幽阴月里细,冷树雪中高。
谁见干霄后,枝飘白鹤毛。 -
42.《和李用夫栽小松》 唐·项斯
移来未换叶,已胜在空山。
静对心标直,遥吟境助闲。
影侵残雪际,声透小窗间。
即耸凌空干,翛翛岂易攀。 -
43.《陪郑諴郎中假日省中寓直》 唐·林宽
宪厅名最重,假日许从容。
床满诸司印,庭高五粒松。
井寻芸吏汲,茶拆岳僧封。
鸟度帘旌暮,犹吟隔苑钟。 -
44.《小松歌》 唐·李咸用
幽人不喜凡草生,秋锄劚得寒青青。
庭闲土瘦根脚狞,风摇雨拂精神醒。
短影月斜不满尺,清声细入鸣蛩翼。 -
45.《中台五题·乳毛松》 唐·郑谷
松格一何高,何人号乳毛。
霜天寓直夜,愧尔伴闲曹。 -
46.《南宫寓直》 唐·郑谷
寓直事非轻,宦孤忧且荣。
制承黄纸重,词见紫垣清。
晓霁庭松色,风和禁漏声。
僧携新茗伴,吏扫落花迎。 -
47.《小松》 唐·杜荀鹤
自小刺头深草里,而今渐觉出蓬蒿。
时人不识凌云木,直待凌云始道高。 -
48.《灵溪老松歌》 唐·卢士衡
灵溪古观坛西角,千尺鳞皴栋梁朴。
横出一枝戛楼阁,直上一枝扫寥廓。
白石苍苔拥根脚,月明风撼寒光落。 -
49.《松》 唐·廖匡图
曾于西晋封中散,又向东吴作大夫。
浓翠自知千古在,清声谁道四时无。
枝柯偃后龙蛇老,根脚盘来爪距粗。
直待素秋摇落日,始将凡木斗荣枯。 -
50.《松》 唐·廖匡图
曾于西晋封中散,又向东吴作大夫。
浓翠自知千古在,清声谁道四时无。
枝柯偃后龙蛇老,根脚盘来爪距粗。
直待素秋摇落日,始将凡木斗荣枯。 -
51.《东华观偃松》 唐·徐仲雅
半已化为石,有灵通碧湘。
生逢尧雨露,老直汉风霜。
月滴蟾心水,龙遗脑骨香。
始于毫末后,曾见几兴亡。 -
52.《卖松者》 唐·修睦
求利有何限,将松入市来。
直饶人买去,也向柳边栽。
细叶犹粘雪,孤根尚惹苔。
知君用心错,举世重花开。 -
53.《同韩给事观毕给事画松石》 唐·皇甫冉
海峤微茫那得到,楚关迢递心空忆。
夕郎善画岩间松,远意幽姿此何极。
千条万叶纷异状,虎伏螭盘争劲力。 -
54.《青松》 现代·陈毅
大雪压青松,青松挺且直。
要知松高洁,待到雪化时。 -
55.《风入松·寄柯敬仲》 元·虞集
画堂红袖倚清酣,华发不胜簪。
几回晚直金銮殿,东风软、花里停骖。
书诏许传宫烛,轻罗初试朝衫。
御沟冰泮水挼蓝。
飞燕语呢喃。
重重帘幕寒犹在,凭谁寄、银字泥缄。
报道先生归也,杏花春雨江南。 -
56.《古松》 宋·石延年
直气森森耻屈盘,铁衣生涩紫鳞干。
影摇千尺龙蛇动,声撼半天风雨寒。
苍藓静缘离石上,绿萝高附入云端。
报言帝座抡才者,便作明堂一柱看。 -
57.《辰十月八日同希周扫松灵石晚步松下怆然有怀》 宋·谢直
先公为直言,蔡林古无书。
家贫卖窗箔,编箨聚所馀。
取之写文字,琐细行虫蛆。
遂令后奕世,衣冠出门闾。
今为搪政孙,学与不学欤。 -
58.《风入松·寄柯敬仲》 元·虞集
画堂红袖倚清酣。
华发不胜簪。
几回晚直金銮殿,东风软、花里停骖。 -
59.《南峰寺蓝光轩怀吴直翁》 宋·陈仁玉
怀佳人兮山扃,蹑烟霏兮步轻。
蹇独立兮山上,空山无人兮寒松乍声。
怀佳人兮何许,白云封关兮猿鹤看户。
羌有怀兮曷愬,风虚徐兮檐铎语。
迟佳人兮未来,聊逍遥兮容与。 -
60.《县斋十咏·小庭松》 宋·宁参
挺质依雕槛,盘根似旧峰。
美材高并接,强榦直相容。
度夕寒声细,凌秋翠影重。
当轩何郁郁,应只待秦封。