-
101.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
102.《酬王秀才》 唐·齐己
相于分倍亲,静论到吟真。
王泽曾无外,风骚甚少人。
鸿随秋过尽,雪向腊飞频。
何处多幽胜,期君作近邻。 -
103.《酬王秀才》 唐·齐己
相于分倍亲,静论到吟真。
王泽曾无外,风骚甚少人。
鸿随秋过尽,雪向腊飞频。
何处多幽胜,期君作近邻。 -
104.《武肃王有旨,石桥设斋会,进一诗,共六首》 唐·吴越僧
南有天台事可尊,孕灵含秀独超群。
重重曲涧侵危石,步步层岩踏碎云。
金雀每从云里现,异香多向夜深闻。 -
105.《浣溪沙》 唐·孙光宪
蓼岸风多橘柚香,江边一望楚天长,片帆烟际闪孤光¤
目送征鸿飞杳杳,思随流水去茫茫,兰红波碧忆潇湘。
桃杏风香帘幕闲,谢家门户约花关,画梁幽语燕初还¤
绣阁数行题了壁,晓屏一枕酒醒山,却疑身是梦云间。 -
106.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
107.《春夕言怀》 唐·张泌
风透疏帘月满庭,倚栏无事倍伤情。
烟垂柳带纤腰软,露滴花房怨脸明。
愁逐野云销不尽,情随春浪去难平。
幽窗谩结相思梦,欲化西园蝶未成。 -
108.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
109.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
110.《冷泉亭记》 唐·白居易
东南山水,余杭郡为最。
就郡言,灵隐寺为尤。
由寺观,冷泉亭为甲。
亭在山下,水中央,寺西南隅。 -
111.《瑞鹧鸪》 宋·杜安世
夜来风雨损余芳。
数片衰红落槛傍。
媚景背人容易去,半轩飞絮日空长。
从来不信相思切,及至如今倍感伤。
独立黄昏绣帘外,可堪新月露圆光。 -
112.《霜叶飞(大石)》 宋·周邦彦
露迷衰草。
疏星挂,凉蟾低下林表。
素娥青女斗婵娟,正倍添凄悄。
渐飒飒、丹枫撼晓。 -
113.《丁香结(商调)》 宋·周邦彦
苍藓沿阶,冷萤黏屋,庭树望秋先陨。
渐雨凄风迅。
淡暮色,倍觉园林清润。
汉姬纨扇在,重吟玩、弃掷未忍。 -
114.《霜叶飞(大石)》 宋·周邦彦
露迷衰草。
疏星挂,凉蟾低下林表。
素娥青女斗婵娟,正倍添凄悄。
渐飒飒、丹枫撼晓。 -
115.《丁香结(商调)》 宋·周邦彦
苍藓沿阶,冷萤黏屋,庭树望秋先陨。
渐雨凄风迅。
淡暮色,倍觉园林清润。
汉姬纨扇在,重吟玩、弃掷未忍。 -
116.《减字木兰花(王幼安见和前韵,复用韵答之)》 宋·叶梦得
粉消妆半。
一曲阳春歌始断。
便觉香红。
十倍光华昔未逢。
杨花吹起。
犹自风前相枕倚。
莫恨春残。
留取新诗子细看。 -
117.《水调歌头》 宋·张元干
今夕定何夕,秋水满东瓯。
悲凉怀抱,何事还倍去年愁。
万里碧空如洗,寒浸十分明月,帘卷玉波流。
非是经年别,一岁两中秋。 -
118.《江城子》 宋·吕渭老
闻君见影已堪怜。
短因缘。
偶同筵。
相见无言,分散倍依然。 -
119.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
120.《鹧鸪天(萧秀)》 宋·赵彦端
羊城天下最号都会,风轩月馆,艳姬角妓,倍于他所,人以群仙目之,因赋十阙鹧鸪天
一□青春正及笄。
蕊珠仙子下瑶池。
箫吹弄玉登楼月,弦拨昭君未嫁时。