-
121.《被花恼(自度腔)》 宋·杨缵
疏疏宿雨酿寒轻,帘幕静垂清晓。
宝鸭微温瑞烟少。
檐声不动,春禽对语,梦怯频惊觉。
欹珀枕,倚银床,半窗花影明东照。 -
122.《应天长(苏堤春晓)》 宋·张矩
曙林带暝,睛霭弄霏,莺花未认游客。
草色旧迎雕辇,蒙茸暗香陌。
秋千架,闲晓索。
正露洗、绣鸳痕窄。 -
123.《应天长(苏堤春晓)》 宋·张矩
曙林带暝,睛霭弄霏,莺花未认游客。
草色旧迎雕辇,蒙茸暗香陌。
秋千架,闲晓索。
正露洗、绣鸳痕窄。 -
124.《水龙吟(答沈壮可)》 宋·萧元之
人生何必求名,身闲便是名商处。
卧云衣袂,何因自染,修涂尘土。
世路羊肠,人情狙赋,翻云覆雨。
把从前旧梦,倚阑重省,体更错、添笺注。 -
125.《大酺(感春)》 宋·赵文
正宝香残,重帘静,飞鸟时惊花铎。
沈思前梦去,有当时老泪,欲弹还阁。
太一宫墙,菩提寺路,谁管纷纷开落。
心情浑何似,似琵琶马上,晓寒沙漠。 -
126.《大酺(感春)》 宋·赵文
正宝香残,重帘静,飞鸟时惊花铎。
沈思前梦去,有当时老泪,欲弹还阁。
太一宫墙,菩提寺路,谁管纷纷开落。
心情浑何似,似琵琶马上,晓寒沙漠。 -
127.《蝶恋花(四首)》 清·庄棫
城上斜阳依碧树。
门外斑骓,见了还相顾。
玉勒珠鞭何处住?
回头不觉天将暮。 -
128.《祭石曼卿文》 宋·欧阳修
维治平四年七月日,具官欧阳修,谨遣尚书都省令史李敭,至于太清,以清酌庶羞之奠,致祭于亡友曼卿之墓下,而吊之以文。
曰:呜呼曼卿!生而为英,死而为灵。
其同乎万物生死,而复归于无物者,暂聚之形;不与万物共尽,而卓然其不配者,后世之名。
此自古圣贤,莫不皆然,而著在简册者,昭如日星。 -
129.《徐文长传》 明·袁宏道
余少时过里肆中,见北杂剧有《四声猿》,意气豪达,与近时书生所演传奇绝异,题曰“天池生”,疑为元人作。
后适越,见人家单幅上有署“田水月”者,强心铁骨,与夫一种磊块不平之气,字画之中,宛宛可见。
意甚骇之,而不知田水月为何人。
一夕,坐陶编修楼,随意抽架上书,得《阙编》诗一帙。 -
130.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
131.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
132.《曾国藩诫子书》 清·曾国藩
余通籍三十余年,官至极品,而学业一无所成,德行一无许可,老大徒伤,不胜悚惶惭赧。
今将永别,特将四条教汝兄弟。
一曰慎独而心安。
自修之道,莫难于养心;养心之难,又在慎独。 -
133.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。 -
134.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
135.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
136.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
137.《法曲献仙音 夏夜》 宋·张玉娘
天卷残云,漏传高阁,数点萤流花径。
立尽屏山无语,新竹高槐,乱筛清影。
看画扇,罗衫上,光凝月华冷。
夜初永。 -
138.《满庭芳·昔年名利》 元·马钰
昔年名利,役碎顽心。
气财酒色深沈。
方寸之间,荆棘仿佛成林。
因遇风仙省悟,觉从前、罪业弥深。 -
139.《述梦寄赵紫芝》 宋·徐玑
江水何滔滔,渡江相别离。
揖子客舍前,对子衣披披。
问子何所为,旅客未得归。
执手一悲唤,惊觉妻与儿。 -
140.《瑞鹤仙·脸霞红印枕》 宋·陆淞
脸霞红印枕。
睡觉来、冠儿还是不整。
屏间麝煤冷。
但眉峰压翠,泪珠弹粉。