-
1.《离苦海 本名离别难 谨继重阳师父韵 洞玄金》 元·马钰
缘遇离苦海,修真寂真寥。
向真风里捉真飙。
种琪瑶真真,瑞满青霄。
引真个玉兔,真个金难,自是能消。 -
2.《满庭芳 丹阳神光灿》 元·马钰
披蓑携杖,坦荡逍遥。
都缘识破尘嚣。
终日狂歌狂舞,有似王乔。
好与童稚嬉戏,更有时、相伴渔樵。 -
3.《茶亭》 唐·朱景玄
静得尘埃外,茶芳小华山。
此亭真寂寞,世路少人闲。 -
4.《天台梵才师长吉在都数以诗笔见授因答以转句》 宋·宋祁
有人官冷抱穷愁,客坐无氈尘影流。
吃口倦谈真寂寞,移书避事喜旬休。 -
5.《九日家酿未熟》 宋·苏辙
平生不喜饮,九日犹一酌。
今年失家酿,节到真寂寞。
床头泻余樽,畦菊吐微萼。
洗盏对妻孥,肴蔬随厚薄。 -
6.《次韵莆大受琴中趣二首》 宋·郭印
二器入范围,物物皆吾琴。
外响蕴真寂,中虚含妙音。
世人若著相,正堕声色林。
那知反听处,万象融一心。 -
7.《蔡元度话其子能言前世事江晦叔有诗次韵》 宋·李复
应感随缘各有因,一源真寂自无尘。
须知此物非他物,能悟前身是后身。
叔子探环乔木在,房公发石旧书新。
区中谁是王文度,订印曾逢竺上人。 -
8.《简寂观西涧瀑布下作》 唐·韦应物
淙流绝壁散,虚烟翠涧深。
丛际松风起,飘来洒尘襟。
窥萝玩猿鸟,解组傲云林。
茶果邀真侣,觞酌洽同心。
旷岁怀兹赏,行春始重寻。
聊将横吹笛,一写山水音。 -
9.《登玉山诸峰,偶至悟真寺》 唐·钱起
郭南云水佳,讼简野情发。
紫芝每相引,黄绶不能绁。
稍入石门幽,始知灵境绝。
冥搜未寸晷,仙径俄九折。 -
10.《过真律师旧院》 唐·麹信陵
寂然秋院闭秋光,过客闲来礼影堂。
坚冰销尽还成水,本自无形何足伤。