-
161.《西堂假山》 宋·孔武仲
范蠡不归吴,鲁连东泛海。
当其纵目时,长有青山在。
我今囚一官,宅舍不容改。
尘嚣日侵陵,视听乏爽垲。 -
162.《乡人祷雨有应时寓乌石》 宋·邓深
力穑乃有秋,斯言闻自古。
天时或不顺,人事亦安取。
今年问何如,常暘颇为苦。
大田纷拆裂,槁苗渴灌注。 -
163.《正纪用暮春韵见贻复和三章》 宋·郭印
燕坐群魔伏,君心自晏然。
神仙真可学,道术岂无缘。
健比凌云鹤,清同饮露蝉。
后天应不老,何必羡彭年。 -
164.《和曾端伯安抚劝道歌》 宋·郭印
保形保生保命,戒色戒酒戒茶。
夜气若要长在,晚食尤宜减些。
养心莫如寡欲,存诚唯是闲邪。
辨得天清地浊,吞取日精月华。 -
165.《谒翁丈四十韵》 宋·李处权
之子儒林杰,斯文国士称。
词章曹植擅,典故叔孙能。
秉哲中逾旷,撝谦外匪矜。
世家非冠玉,人物是壶冰。 -
166.《游仙》 宋·释文珦
结交真仙徒,翛然凌太清。
体与虚无合,心同日月明。
遂遥龙凤驾,缥缈云霓旌。
岂知区中人,狗苟复蝇营。 -
167.《閒身》 宋·释文珦
闲身出尘表,世鞅讵能绝。
真若寒崖松,凌傲几霜雪。
枝叶任生枯,唯自老根节。
更有无心云,油然足怡悦。 -
168.《赠道士褚雪巘》 宋·释文珦
褚君乐嘉挝,门径多青芜。
心同水月皎,身与山云俱。
古壁悬篆籀,不爱烧药炉。
南华註已毕,终然得玄珠。 -
169.《来知客慈峰之乳窦瞻礼明觉塔》 宋·释智愚
湖边问路入深云,十载心香一炷焚。
不见隐之真隐处,晓风凌露叶初闻。 -
170.《观闍梨庵高树梅花盛发一首》 宋·苏籀
臞儒花裓戒,畴昔井眉箴。
危绿擅丘壑,攒丛芗弁簪。
殷勤莳芳墢,浪莽纵疏森。
迥映晴空馥,乘凌阴霰任。 -
171.《退士一首》 宋·苏籀
贤贤高哉古黔娄,独辨真趣肩夷由。
市朝慕诱吁竞求,求仁丘壑良远谋。
白云抗志耕平畴,炎天葛制冬鹿裘。
邂逅孤豚笑肥牛,拨刺廉鱼脱金钩。 -
172.《西湖荷花有感》 宋·于石
我昔扁舟泛湖去,四望荷花浩无数。
谁家画舫倚红妆,笑声逈入花深处。
笙歌凄咽水云寒,花色似嫌脂粉污。
夜深人静月明中,方识荷花有真趣。