-
1.《清平乐·高眠窗北》 元·张弘范
高眠窗北。
偃卧喧雷息。
依约关山归路忆。
梦绕池塘春碧。
功名负我青春。
匆匆日月奔轮。
且把琴书归去,山林道发儒巾。 -
2.《对雪用曾丈韵呈徐丈》 宋·仲并
鹤{上敝下毛}偏宜鹤发翁,戏挼杖与儿同。
梅梢弄影半窗玉,柳径吹绵三月几。
拥户且眠窗未晚,泛舟何向水如空。
阳春便逐新诗到,不待葭灰落嶰筒。 -
3.《姚氏池亭》 唐·项斯
池馆饶嘉致,幽人惬所闲。
筱风能动浪,岸树不遮山。
啸槛鱼惊后,眠窗鹤语间。
何须说庐阜,深处更跻攀。 -
4.《敷溪高士》 唐·郑谷
敷溪南岸掩柴荆,挂却朝衣爱净名。
闲得林园栽树法,喜闻儿侄读书声。
眠窗日暖添幽梦,步野风清散酒酲。
谪去征还何扰扰,片云相伴看衰荣。 -
5.《菩萨蛮(湖南道中)》 宋·刘辰翁
黄鸡喔喔催人起。
困不成眠窗似水。
清露不曾寒。
朝来起自难。
家人当睡美。
又忆归程几。
不管湿阑干。
芙蓉花自看。 -
6.《昼寝》 宋·王安石
井迳从芜漫,青藜亦倦扶。
百年唯有且,万事总无如。
弃置蕉中鹿,驱除屋上乌。
独眠窗日午,往往梦华胥。 -
7.《锁宿省中,心气大作,通昔不寐·得两绝句》 宋·杨万里
绝恨诗人浪许痴,四更无睡只哦诗。
老铃枕手眠窗底,急雨颠风总不知。 -
8.《次韵杨孟载早春见寄》 明·高启
雪后西园韭初剪,流澌晚动春塘浅。
闭门有客抱深愁,久不题诗砚生藓。
风尘健儿夸得意,独坐寂寥谁所遣。
应缘少学与时违,不习弓刀诵文典。 -
9.《送王赞子襄》 宋·赵蕃
倦能听雨眠窗底,忽起看山到水边。
遂性不如冲露鸟,流行何况下江船。
不臻屈子南征地,宁识秦人避世仙。
邂逅相逢又相别,一杯重把定何年。 -
10.《春眠》 唐·白居易
新浴肢体畅,独寝神魂安。
况因夜深坐,遂成日高眠。
春被薄亦暖,朝窗深更闲。
却忘人间事,似得枕上仙。 -
11.《新秋杂题六首·眠》 唐·陆龟蒙
一簟临窗薤叶秋,小帘风荡半离钩。
魂清雨急梦难到,身在五湖波上头。 -
12.《锁窗寒(春暮用美成韵)》 宋·赵必{王象}
乳燕双飞,黄莺百啭,深深庭户。
海棠开遍,零乱一帘红雨。
绣帘低、卷起春风,香肩倦倚娇无语。
叹玉堂底事。 -
13.《南乡子·病枕不成眠》 清·朱孝臧
病枕不成眠,百计湛冥梦小安。
际晓东窗鹈鴂唤,无端,一度残春一惘然。
歌底与尊前,岁岁花枝解放颠。
一去不回成永忆,看看,唯有承平与少年。 -
14.《代别离·秋窗风雨夕》 清·曹雪芹
秋花惨淡秋草黄,耿耿秋灯秋夜长。
已觉秋窗秋不尽,那堪风雨助凄凉!
助秋风雨来何速?惊破秋窗秋梦绿。
抱得秋情不忍眠,自向秋屏移泪烛。 -
15.《晓窗》 清·魏源
少闻鸡声眠,老听鸡声起。
千古万代人,消磨数声里。 -
16.《如梦令·谁伴明窗独坐》 宋·李清照
谁伴明窗独坐,我共影儿俩个。
灯尽欲眠时,影也把人抛躲。
无那,无那,好个凄凉的我。 -
17.《寒窗赋》 唐·陈翊
虚空玲珑别有天,晦明每被物情迁。
几番黄叶送秋色,屡对青灯分夜烟。
隙小风尖鸣淅沥,纸轻雪急响清圆。
更阑人静疑无月,且与梅花借月眠。 -
18.《赵明叔太博未识醉眠亭先贶佳篇》 宋·李行中
要认荒亭路不赊,浦西桥北对渔家。
窗嫌日曝新栽竹,蔬占畦长未种花。
壁上客来堆醉墨,篱根潮过积寒沙。
被人误号陶潜宅,也学门前五柳遮。 -
19.《次韵张甥棠美昼眠?此诗为晁补之作?》 宋·苏轼
炎歊五月北窗凉,更觉甘如饭稻粱。
宰我粪墙讥敢避,孝先经笥谑兼忘。
忧虞心谢知时雁,安稳身同挂角羊。
要识熙熙不争兢,华胥别是一仙乡。 -
20.《轩窗》 宋·苏轼
东邻多白杨,夜作雨声急。
窗下独无眠,秋虫见灯入。