-
221.《野庵曲》 宋·沈瀛
野叟最昏迷。
叹世间、光阴奔走如驰。
逢这闲时。
忽寻忖、一生里事都非。 -
222.《洞仙歌》 宋·沈端节
雪肌花貌,见了千千万。
眼去眉来几曾管。
被今回打住,没□施程,〔□〕捺地,却悔看承较晚。
琴心传密意,唯有相如,失笑他满恁撩乱。 -
223.《薄幸》 宋·沈端节
桂轮香满。
送寒色、轻风剪剪。
又还是、幽窗人静,梅影参差初转。
念少年孤负芳音,多时不见文君面。 -
224.《瑞鹤仙(嘲博见楼)》 宋·吕胜己
倚阑观四远。
近有客登临,故相磨难。
山形欠舒展。
小峰峦云树,晦明更变。 -
225.《探春令》 宋·赵长卿
冰澌池面。
柳摇金线,春光无限。
问梅花底事,收香藏蕊,到此方舒展。
百花头上俱休管。
且惊开俗眼。
看绿阴结子,成功调鼎,有甚迟和晚。 -
226.《临江仙(秋日有感)》 宋·赵长卿
枫叶白苹秋未老,晚风吹泛轻舶。
青山沥沥水茫茫。
情随流水远,恨逐暮山长。
一点相思千点泪,眼前无限情伤,佳人犹自捧离觞。
阳关休唱彻,唱彻断人肠。 -
227.《水龙吟(自遣)》 宋·赵长卿
煞曾著意斟量过,天下事、无穷尽。
贪荣贪富,朝思夕计,空劳方寸。
蹑足封王,功名盖世,谁如韩信。
更堆金积玉,石崇豪侈,当时望、倾西晋。 -
228.《满江红》 宋·赵长卿
懊恼平生,奈天赋、恩情太薄。
二三岁、看伊受尽,眼尖眉角。
记得当初低耳畔,是谁先有于飞约。
惟到今、划地误盟言,还先恶。 -
229.《如梦令》 宋·赵长卿
竹外半窥娇面。
真个出尘体段。
没处可偷怜,空恁眼穿肠断。
休恋。
休恋。
只是与伊分浅。 -
230.《柳梢青》 宋·赵长卿
甜言软语。
长记那时,萧娘叮嘱。
清管危弦,前欢难断,鳞鸿无据。
纷纷眼底浮花,拈弄动、几多思虑。
千结丁香,且须珍重,休胡分付。 -
231.《定风波(次韵)》 宋·京镗
休卧元龙百尺楼。
眼高照破古今愁。
若不擎天为八柱,且学鸱夷,归泛五湖舟。
万里西南天一角,骑气乘风,也作等闲游。
莫道玉关人老矣,壮志凌云,依旧不惊秋。 -
232.《满江红(中秋邀茶漕二使者,不见月)》 宋·京镗
喜见中秋,急载酒、登楼邀月。
谁料得、狂风作崇,浮云为孽。
孤负阑干凝望眼,不教宝鉴悬银阙。
但筵前、依旧舞腰斜,歌喉咽。 -
233.《水调歌头(奉陪永康白使君游青城再次韵)》 宋·京镗
雪岭倚空白,霜柏傲寒青。
千岩万壑奇秀,禽鸟寂无声。
好是群贤四集,同访宝仙九室,中有玉京城。
眼底尘嚣远,胸次利名轻。 -
234.《满江红(至日和黄伯威)》 宋·王炎
宦海浮沈,名与字、不能彰彻。
青云上、诸公衮衮,难登狭劣。
结绶弹冠成底事,解颐折角皆虚说。
待黄粱、梦觉始归来,非明哲。 -
235.《满江红·赣州席上呈陈季陵太守》 宋·辛弃疾
落日苍茫,风才定、片帆无力。
还记得、眉来眼去,水光山色。
倦客不知身近远,佳人已卜归消息。
便归来、只是赋行云,襄王客。 -
236.《南乡子(舟中记梦)》 宋·辛弃疾
敧枕橹声边。
贪听咿哑聒醉眠。
变作笙歌花底去,依然。
翠袖盈盈在眼前。
别后两眉尖。
欲说还休梦已阑。
只记埋冤前夜月,相看。
不管人愁独自圆。 -
237.《满江红(稼轩居士花下与郑使群恂别醉赋,侍者飞卿奉命书)》 宋·辛弃疾
折尽荼蘼,尚留得、一分春色。
还记取、青梅如弹,共伊同摘。
少日对花昏醉梦,而今醒眼看风月。
恨牡丹、笑我倚东风,形如雪。 -
238.《祝英台近》 宋·辛弃疾
代对,意甚美矣。
翌日,为赋此词褒之也
水纵横,山远近。
拄杖占千顷。 -
239.《念奴娇(和信守王道夫席上韵)》 宋·辛弃疾
风狂雨横,是邀勒园林,几多桃李。
待上层楼无气力,尘满栏干谁倚。
就火添衣,移香傍枕,莫卷朱帘起。
元宵过也,春寒犹自如此。 -
240.《满江红(游清风峡和赵晋臣敷文韵)》 宋·辛弃疾
两峡崭岩,问谁占、清风旧筑。
更满眼、云来鸟去,涧红山绿。
世上无人供笑傲,门前有客休迎肃。
怕凄凉、无物伴君时,多栽竹。