-
1.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·普眼菩萨章》 宋·释正觉
谁从普眼道场来,天帝堂前珠网开。
彻底光明成一段,个中清净绝纤埃。
交罗理事真空观,照破根尘不夜台。
恰恰相应尔时节,陶家壁上起梭雷。 -
2.《用前人示诸儿韵》 宋·陈著
世事纷游尘,薄俗嚣鬭鹑。
手足谁鲁卫,肝胆多越秦。
独君先君子,父事吾先人。
我得从之游,义与同胞钧。 -
3.《又寄次前韵》 唐·皮日休
病根冬养得,春到一时生。
眼暗怜晨惨,心寒怯夜清。
妻仍嫌酒癖,医只禁诗情。
应被高人笑,忧身不似名。 -
4.《生查子 以下原有解冤结北方一日一首未注名》 宋·无名氏
夜来忽睹一场希,乍见几个灯蛾儿,堪人嗟呀。
爱欲贪嗔不肯舍。
错认灯光,随高随下。
火焰根前,百般颠耍。 -
5.《再用前韵谢潘寿卿见和二首》 宋·王之道
小人南郭綦,君子东家丘。
相从濡须坞,雪案风飕颸。
眼界眩兜绵,耳根鬨鸣球。
何妨具杯酌,一笑宽百忧。 -
6.《再和前韵答隐父二首》 宋·郭印
吾宗枝干衰,弱植念孤独。
结交得此君,蒹葭倚琼玉。
即之不忍去,爽气如可掬。
初观爱柯茎,久坐穷节目。 -
7.《酬邢先生叠前韵》 宋·李复
道人海南游五管,野服褷褵鹤羽短。
飞符分药济炎州,阴功早约三千满。
细葺柔蔓作重茵,密缀圆荷为翠繖。
丹回七返已成珠,宝养三田如抱卵。 -
8.《颂古一百则》 宋·释正觉
照彻离微造化根,纷纭出没见其门。
游神劫外问何有,著眼身前知妙存。
虎啸萧萧岩吹作,龙吟冉冉洞云昏。
南泉点破时人梦,要识堂堂补处尊。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
11.《绝句漫兴九首》 唐·杜甫
隔户杨柳弱袅袅,恰似十五女儿腰。
谓谁朝来不作意,狂风挽断最长条。
手种桃李非无主,野老墙低还似家。
恰似春风相欺得,夜来吹折数枝花。 -
12.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
13.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
14.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
15.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
16.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
17.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
18.《画竹歌》 唐·白居易
植物之中竹难写,古今虽画无似者。
萧郎下笔独逼真,丹青以来唯一人。
人画竹身肥臃肿,萧画茎瘦节节竦。
人画竹梢死羸垂,萧画枝活叶叶动。 -
19.《陈彦博擢第后归拜先墓作此送之》 宋·李流谦
霜风著林不停吹,天涯有客衣征衣。
问客今归有何得,一株老桂和根移。
读书作文四十载,浪走不啻萍在池。
束书随身乃封户,睥睨一甑蒙蛛丝。 -
20.《月蚀诗》 唐·卢仝
新天子即位五年,岁次庚寅,斗柄插子,律调黄钟。
森森万木夜僵立,寒气赑屃顽无风。
烂银盘从海底出,出来照我草屋东。