-
1.《立秋日出郊有感》 宋·郭印
霁色千山晓,秋声一叶风。
田原矜雨足,秔芋报年丰。
甲胄三军解,车书万里同。
黎元如永息,和义有深功。 -
2.《南歌子(是日微雨,过午而霁,晚遂月出,次刘无言韵)》 宋·叶梦得
雨惜山容敛,云矜棹影开。
忽看霁色射林隈。
为问湖亭清影、为谁来。
尽洗归时路,重倾醉后杯。
未应霜雪遽相催。
留得佳期犹在、共徘徊。 -
3.《泊云安下大风骤雨作柏梁体一篇》 宋·邵博
晴空赤日飞丹霞,扁舟春热汗且呀。
寒温之候无乃差,朝犹挟纩莫著纱。
祝融暴横势莫加,骤将炎赫移韶华。
东皇游冶穷豪奢,未终节序还其家。 -
4.《雨後田舍书事,再用前韵》 宋·范成大
村村畦圃艺新区,处处田庐葺旧居。
熟透晚梅红的皪,展开新箨翠扶疏。
向来矜寡犹遗秉,此去污邪又满车。
谁解续经如鲁史,为将连岁有年书。 -
5.《雨夜》 宋·陆游
萧萧残发雪侵冠,冉冉清愁用底宽?把卷昏眸常欲闭,投床睡兴却先阑。
惟须酒沃相如渴,未分人哀范叔寒。
雨霁定知梅已动,佩壶明日试寻看。
雨夜闭门行老死,亦足慰平生。 -
6.《雨中短歌》 宋·陆游
昨夕雨大如车轴,今旦雨细如牛毛。
人言愈细愈泽物,天公为此非徒劳。
泥深入市路欲绝,坏檐败壁风萧骚。
岂惟蛙黾矜得意,坐觉藜莠无由薅。
剥床供爨嗟婢子,持伞上学怜儿曹。
村场酒贵赊不得,且解布囊寻弊袍。 -
7.《急雨遽凉》 宋·陆游
急雨消残暑,旷然天地秋。
露萤矜熠熠,风叶送飕飕。
凉篻惟添睡,明河不洗愁。
流年又如此,随处怯登楼。 -
8.《雨夜闭门行老死,亦足慰平生·》 宋·陆游
小雨收仍落,孤灯翳复明。
衰残书易忘,忧患梦多惊。
熠熠萤矜暗,翻翻雀转更 -
9.《秋雨蚤作有叹》 宋·杨万里
细雨澹无质,安得更有声。
如何却作泥,亦能妨晨征。
宿昔忽过暄,心知非坚晴。
何须暄晴极,然後寒雨生。 -
10.《次韵和长文紫微春雨二首》 宋·梅尧臣
春雨固多喜,虽多安得愁。
既能勒花苞,又解滋耕畴。
池添痕痕涨,渠有细细流。
不同离妇怨,一落不可收。 -
11.《秋日雨霁闲望》 宋·邵雍
水冷云疏霜意早,岁华虽晚黄花好。
饶教四面远山围,奈何一片秋光老。
上天生物固无私,圣人馀事人虽晓。
陈言生活不须矜,自是中才皆可了。 -
12.《喜雨呈安国》 宋·张栻
向来恻怛哀矜意,便觉雨满乾坤间。
城东大士宁关汝,民倚邦侯如泰山。 -
13.《和苦热喜雨》 宋·廖行之
吾闻和阴阳,古人喻调鼎。
四时有节适,万类自纾窘。
神哉洪钧播,妙自元气涬。
寒暑递推迁,日月互光炯。 -
14.《雨中四首》 宋·赵蕃
稍稍风头变,侵侵雨脚来。
峰峦忽成暗,云雾亦旋开。
谩易炎凉候,无矜狡狯才。
天高独鸟度,林合乱蝉哀。 -
15.《和叶仲洽喜雨》 宋·陈文蔚
一旱不问下与高,风吹日炙同煎熬。
悲鸣鸿雁不饮啄,向人终日声嗷嗷。
千里赤地天不管,毫发微功矜桔槔。
乘除自古有成说,霖潦一春多发泄。 -
16.《急雨》 宋·方回
极热方亭午,浓阴忽半空。
众蝉暗急雨,独鹞攧高风。
过湿蔬争绿,矜晴果骤红。
树凉宜就饮,残滴入樽中。 -
17.《雨不成雪》 宋·方回
一雨疑当冷,旋为暖所胜。
南方难得雪,冬半尚无冰。
余菊香深酽,群蔬意似矜。
林疏石路细,遥见隔溪僧。 -
18.《春苦风雨》 宋·王洋
东君始造家,积累亦不细,一从潜阳兴,黄钟本根蒂。
二十四信风,以有此红翠,如何纵飘败,不作苞桑计。 -
19.《相和歌辞·大堤曲》 唐·杨巨源
二八婵娟大堤女,开炉相对依江渚。
待客登楼向水看,邀郎卷幔临花语。
细雨濛濛湿芰荷,巴东商侣挂帆多。 -
20.《扈从还洛呈侍从群官》 唐·李峤
四海帝王家,两都周汉室。
观风昔来幸,御气今旋跸。
雷奋六合开,天行万乘出。
玄冥奉时驾,白拒参戎律。