-
1.《出关和雷侍郎送行无魔不成佛观过始知仁之句》 宋·陈杰
事来思烂熟,罪去得深循。
天壤嗟微义,风霜本至仁。
十年江社梦,一道雪梅春。
回首无他嘱,当言莫爱身。 -
2.《减字木兰花(再和)》 宋·李曾伯
如何则可。
我亦不知其谓我。
隐几焚香。
对酒一壶书一床。
知仁观过。
浑沌翻怜谁凿破。
寄傲南窗。
堪羡渊明滋味长。 -
3.《观三王吟》 宋·邵雍
一片中原万里馀,殆非孱德所宜居。
夏商正朔犹能布,汤武干戈未便驱。
泽火有名方受革,水天无应不成需。
详知仁我为心者,肯作人间浅丈夫。 -
4.《游侠列传序》 两汉·司马迁
韩子曰:“儒以文乱法,而侠以武犯禁。
”二者皆讥,而学士多称于世云。
至如以术取宰相、卿、大夫,辅翼其世主,功名俱著于《春秋》,固无可言者。
及若季次、原宪,闾巷人也,读书怀独行君子之德,义不苟合当世,当世亦笑之。 -
5.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
6.《观放鱼歌》 唐·卢仝
常州贤刺史,从谏议大夫除。
天地好生物,刺史性与天地俱。
见山客,狎鱼鸟。 -
7.《观孔义甫与谢致仕诗有感》 宋·郑侠
人生足清闲,天下第一福。
惜哉声与利,举世方逐逐。
君子耀轩裳。
小人腴口腹。 -
8.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
9.《抚州崇仁县玉清观道士黄石老工古篆以他公父》 宋·魏了翁
圣学不嗣千余年,并与小学遗其传。
其间明道宁乏贤,谓书小伎姑舍旃。
十字九舛不可镌,楮生墨墨色有冤。
动以经史为执言,岂知魏晋几变迁。 -
10.《有荐胡仁叔历阳令者仁叔以诗送知已暇日杨德》 宋·王之道
四海皆兄弟,三界是道场。
果且无彼我,安用分封疆。
胡公历阳来,气焰何可当。
威严走邸吏,不露太守章。 -
11.《和景仁缑氏别后见寄求决乐议虽用其韵而不依》 宋·司马光
至乐存要眇,失易求之难。
昔从周道衰,畴人旷其官。
声律久无师,文字多缺漫。
仁皇闵崩坏,广庭集危冠。 -
12.《和子瞻凤翔八观八首其一石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虞。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自托周宣谁敢侮。
宣王没後坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
13.《乐敦仁用师伯浑见示句中作禅语禅不可不领话》 宋·晁公溯
江边看云望青青,谁知隔江以扇招。
机缘句语无可录,要知芝岭居上饶。
鎔铁作牛石作燕,鸣亦不闻飞不见。
凛然独立纨绮中,大帛之冠衣大练。
果能出世去九州,绝意著书为穷愁。
请来言下辨白黑,试观海头并藏头。 -
14.《观饲鱼》 宋·韩维
群鱼戏清川,容貌甚融易。
投饵落其间,纷邹忽无次。
其来若有召,贪吻动如沸。
波间互出没,似亦夸巧智。 -
15.《遂宁喻生画鹿甚精介同官梁知丞谒余因令作八》 宋·程公许
生不逮治古,郊薮观凤麟。
颇爱麋鹿性,似是我辈人。
食苹咏周雅,祝纲衣汤仁幸不主八卦,非关十二辰。 -
16.《陈仲仁止止堂》 宋·朱松
以我有限景,逐彼无涯知。
失足践畏途,投身试危机。
舟车日奔覆,定无丘与夷。
万古践此辙,嗟我与谁归。 -
17.《哨遍(秋水观)》 宋·辛弃疾
蜗角斗争,左触右蛮,一战连千里。
君试思、方寸此心微。
总虚空、并包无际。
喻此理。 -
18.《观秘阁苏子美题壁及中人张侯家墨迹十九纸率》 宋·黄庭坚
仁祖康四海,本朝盛文章。
苏郎如虎豹,孤啸翰墨场。
风流映海岱,俊锋不可当。
学书窥法窟,当代见崔张。 -
19.《仁仲小圃》 宋·胡寅
白云不为轻风起,閒影融融映秋水。
静中观物万象呈,借问此心何所始。
蚊飞蠓过那足问,要识人生行乐耳。
君开小圃富幽致,自外而观如画里。 -
20.《题能仁照庵绍亨所建》 宋·胡寅
福州多僧天下闻,缁衣在处如云屯。
何人能了上大事,斋鱼粥鼓徒纷纷。
云中复表第二月,何异污渠鉴毛发。
不独诗人水镜昏,定知佛祖龛灯灭。