-
1.《初晴抱琴登马退山对酒望远醉后作》 唐·独孤及
年长心易感,况为忧患缠。
壮图迫世故,行止两茫然。
王旅方伐叛,虎臣皆被坚。
鲁人著儒服,甘就南山田。 -
2.《龄叟招饮醉中》 宋·陈著
一笠出云深,因缘坐到今。
寺穷僧自饭,山古树方林。
借酒看人醉,烧香驻客吟。
相携不觉笑,门外少知心。 -
3.《龄叟醉我以鼓笛之筵八句见意》 宋·陈著
楼阁倚晴天,知心得老禅。
风光百年事,民命数家烟。
镫火犹嬉鼓,山林有醉筵。
残生聊尔耳,休话到兵前。 -
4.《村市醉归》 宋·陆游
伏枥元知免骇机,翦翎岂复慕群飞。
坐中客满知心少,囊里诗多得意稀。
小市雨余寻酒去,野桥日落策驴归,不辞十里行空翠,终胜京尘仕客衣。 -
5.《春遇南使,贻赵知音》 唐·岑参
端居春心醉,襟背思树萱。
美人在南州,为尔歌北门。
北风吹烟物,戴胜鸣中园。
枯杨长新条,芳草滋旧根。
网丝结宝琴,尘埃被空樽。
适遇江海信,聊与南客论。 -
6.《醉桃源》 宋·杨泽民
十年依旧破衫青。
空书制敕绫。
但知心似玉壶冰。
牛衣休涕零。
聊蹇傲,莫升腾。
毋为附骥蝇。
前山可数且徐行。
不须催去程。 -
7.《诸丈和野园之时乃复次韵》 宋·曹彦约
骧首弥年闭六关,倦飞今日偏千山。
也知心醉非从事,顿觉身轻有大还。
酒债人生频检点,宦情山色正孱颜。
不须作恶悲儿女,更放羁人到席间。 -
8.《醉翁亭记》 宋·欧阳修
环滁皆山也。
其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。 -
9.《醉翁操·琅然》 宋·苏轼
琅琊幽谷,山水奇丽,泉鸣空涧,若中音会,醉翁喜之,把酒临听,辄欣然忘归。
既去十余年,而好奇之士沈遵闻之往游,以琴写其声,曰《醉翁操》,节奏疏宕而音指华畅,知琴者以为绝伦。
然有其声而无其辞。
翁虽为作歌,而与琴声不合。 -
10.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
11.《最高楼·旧时心事》 宋·程垓
旧时心事,说著两眉羞。
长记得、凭肩游。
缃裙罗袜桃花岸,薄衫轻扇杏花楼。
几番行,几番醉,几番留。 -
12.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
13.《醉翁亭图引为赵达夫作》 宋·方回
识本色人须本色,臭味论心不论迹。
青莲居士浣花老,画像有人能画得。
非陈无己黄鲁直,看画题诗难落笔,醉翁万代文章伯,中年偶堕滁阳谪。 -
14.《三月十七日夜醉中作》 宋·陆游
前年脍鲸东海上,白浪如山寄豪壮;
去年射虎南山秋,夜归急雪满貂裘。
今年摧颓最堪笑,华发苍颜羞自照。
谁知得酒尚能狂,脱帽向人时大叫。
逆胡未灭心未平,孤剑床头铿有声。
破驿梦回灯欲死,打窗风雨正三更。 -
15.《西湖大醉走笔百韵》 宋·白玉蟾
廼先天皇君,万有七千祀。
迄彼大庭时,对於葛天氏。
邈计几何年,是生余小子。
上清太极公,造道穷天髓。 -
16.《鹧鸪天·镇日无心扫黛眉》 宋·夏竦
镇日无心扫黛眉。
临行愁见理征衣。
尊前只恐伤郎意,阁泪汪汪不敢垂。
停宝马,捧瑶卮。
相斟相劝忍分离。
不如饮待奴先醉,图得不知郎去时。 -
17.《弟茝饮至醉醉归蹶道中荆棘中》 宋·陈著
圣俞小饮亦百杯,高叉两手无欹颓。
曼卿登楼终日饮,端坐人谓神仙来。
二贤佳语三百载,磊磊亦有梅山在。
有人招邀无不如,吞吸樽罍气如海。 -
18.《醉后走笔酬刘五主簿长句之赠兼简张大贾二十四先辈昆季》 唐·白居易
刘兄文高行孤立,十五年前名翕习。
是时相遇在符离,我年二十君三十。
得意忘年心迹亲,寓居同县日知闻。 -
19.《声声慢·友人以梅兰瑞香水仙供客曰四香分韵得风字》 宋·吴文英
友人以梅、兰、瑞香、水仙供客,曰四香,分韵得风字。
云深山坞,烟冷江皋,人生未易相逢。
一笑灯前,钗行两两春容。
清芳夜争真态,引生香、撩乱东风。 -
20.《有酒十章》 唐·元稹
有酒有酒鸡初鸣,夜长睡足神虑清。
悄然危坐心不平,浩思一气初彭亨。
澒洞浩汗真无名,胡不终浑成。