-
281.《满庭芳 继重阳韵 藏头 折起方字》 元·马钰
谢王公,令身脱,田耕出祥光。
然省悟,汞内结铅霜。
识尘缘恩爱,须当、念断情忘。
猿退,乎者也,从此便潜藏。 -
282.《赋韦轩》 宋·刘黻
人性之偏惧不知,西门为此佩柔皮。
报巫依旧伤于仇,涵养工夫熟者谁。 -
283.《余博士家猫相乳歌》 宋·戴表元
上饶余宗钟鼎家,孙枝十世犹清华。
南昌博士最贤者,膝下烨烨开绯牙。
我行其庭值供顿,食指半千声不哗。
女帨男鞶况修谨,冠立童趋知等差。 -
284.《南山下行》 宋·戴表元
南山高,北山高,行人山下闻叫号。
旁山死者何姓氏,累累骸骨横林皋。 -
285.《大衍易吟四十首》 宋·方回
无妄均所与,大畜患不多。
性岂无知者,心如未尽何。 -
286.《送荣茂世》 宋·李处权
戎冯绝黄流,飞尘暗京畿。
竟成王室祸,痛定不忍思。
衣冠半陷没,逃难皆散之。
有如水衡君,将命弗顾危。 -
287.《女色无定美赠卿材》 宋·李覯
女色无定美,宠至美则多。
士才无定称,用显称已过。
长字小家子,粲粲秋池荷。
性慧不觉耻,母怜不加诃。 -
288.《与琴师谈琴》 宋·陆文圭
至乐无声识者希,有声终是假人为。
一时得趣惟元亮,千载知间欠子期。
欲为性情初动处,当原律吕未生时。
夜寒月照虚堂壁,鹤沪猿吟总是诗。 -
289.《老人》 宋·释文珦
老人方外人,观物又观身。
得性无今古,随时亦故新。
梅容微笑腊,柳意暗藏春。
除是同怀者,知予此语真。 -
290.《偈颂十四首》 宋·释印肃
实相无空无不空,将不空执尚违宗。
一多无位谁分别,万象森罗一镜中。
庵本无庵开不开,灵知自性即如来。
寻源穷处烟霞伴,南岭风光近日回。 -
291.《缘识》 宋·宋太宗
玄珠玄珠存今古,总在眼前无一睹。
圆似明珠照十方,或来或去寒无雨。
本是真,玄中圣,天仙地仙收不尽。 -
292.《缘识》 宋·宋太宗
达道真人见者稀,岂教容易等闲知。
阴阳造化无非实,天地元精动合宜。
功行三千须及物,还丹九转上升时。
忙中岁月忙中遣,我本愚来性不移。 -
293.《逍遥咏》 宋·宋太宗
物有通万明,达者便忘机。
各具含灵性,狐疑有是非。
知天修福惠,如日莹光辉。
认取好歧路,恶去善相依。 -
294.《逍遥咏》 宋·宋太宗
达道真人见者稀,岂教容易等闲知。
阴阳迁化无非实,天地元精动合宜。
功行三千须及物,还丹九转上升时。
忙中岁月忙中遣,我本愚来性不移。 -
295.《咏石得天字》 宋·宋无
肢胍昆仑析,胚浑混沌先。
灵分玄岛峙,秀聚景云群。
覆压风雷窟,枝撑宇宙穿。
崚嶒欹条雾,历吵声萝烟。 -
296.《再和倒韵》 宋·苏颂
新植苍筤竹,欣欣若感知。
日阴纷展盖,风韵巧吹篪。
幸对人潇洒,兼依地坦夷。
二年官此者,一日可忘之。 -
297.《垂丝海棠》 宋·曾丰
春风场里一婵娟,情性脂韦气力绵。
外不自持如醉者,中无他兼若羞然。
避风皇后身倾靡,承露仙人手覆悬。
正恐梅知固相聘,含香自嗅不容传。 -
298.《呈张彦容》 宋·曾丰
风月性情狂莫羁,簿书今不放人嬉。
旧攻日课归乾没,新负时名入坐驰。
白雪阳春挑我和,高山流水结谁知。
髭髯能美非穷者,恐到穷时莫罪诗。 -
299.《辛酉冬罢归至家自省》 宋·曾丰
彼哉言者固云云,老矣归欤敢自文。
不可以风霜后叶,何伤于月雨余云。
性情与物常为一,鸥鹭容吾便入群。
古道从来得今笑,天相知外任纷纷。