-
201.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
202.《西江月》 宋·夏元鼎
道,金鱼要换金丹,龟龄鹤算不知年,子其勉之,当遇赤城人矣。
后于祝融峰遇圣师,指迷金丹大道,果应存无守有,顷刻而成之妙。
乃知十余年间钻冰取火,盲修瞎炼,今一得永得,实在目前。
因足前梦,为《西江月》调,以纪其实,并简同行。 -
203.《在狱咏蝉并序》 唐·骆宾王
余禁所禁垣西,是法厅事也,有古槐数珠焉。
虽生意可知,同殷仲文之古树,而听讼斯在,即周召伯之甘棠。
每至夕照低阴,秋蝉疏引,发声幽息,有切尝闻。
岂人心异于曩时,将虫响悲于前听。 -
204.《放言五首》 唐·元稹
近来逢酒便高歌,醉舞诗狂渐欲魔。
五斗解酲犹恨少,十分飞盏未嫌多。
眼前仇敌都休问,身外功名一任他。 -
205.《登清凉石有感》 明·丘梁
君不见,清凉山前一灵石,一片方方大如席。
云是文殊说法座,千古流传夸胜迹。
我生闻说自孩提,将信还疑难考索。 -
206.《云安监劝学诗》 宋·王日翚
云安古汤谿,□□□□滨。
无室不盐烟,无民不樵薪。
士子独希少,锥刀事艰辛。
我因沿檄来,暇日聊咨询。 -
207.《读张籍古乐府》 唐·白居易
张君何为者?业文三十春。
尤工乐府诗,举代少其伦。
为诗意如何?六义互铺陈。
风雅比兴外,未尝著空文。 -
208.《书晁补之所藏与可画竹三首》 宋·苏轼
与可画竹时,见竹不见人。
岂独不见人,嗒然遗其身。
其身与竹化,无穷出清新。
庄周世无有,谁知此凝神。 -
209.《盐官绝句四首》 宋·苏轼
南寺千佛阁古邑居民半海涛,师来构筑便能高。
千金用尽身无事,坐看香烟绕白毫。
北寺悟空禅师塔(名齐安,宣宗微时,师知其非凡人。
)已将世界等微尘,空里浮花梦里身。 -
210.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
211.《读墨》 宋·王安石
谁为尧舜徒,孔子而已矣。
人皆是尧舜,未必知孔子。
伯夷不辱身,柳下援而止。
孔子尚有言,我则异於是。 -
212.《剑池》 宋·陆游
我壮喜学剑,十年客峨岷。
毫发恐未尽,屠钓求隐沦。
今年独何幸,见此度世人?夜深来较术,雷雨战江津。
剑客行世无知剑人,太阿混凡铁。 -
213.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
214.《答阎求仁》 宋·黄庭坚
暮天携手步河梁,把酒淹留斜日光。
生当有别各异方,古人嗟此乐难当。
大梁嬉游少年场,春风花枝啭鹂黄。
节物谢徂岁渠央,来自江南登君堂。 -
215.《姑苏杂咏 洞庭山》 明·高启
朝登西岩望太湖,青天在水飞云孤。
洞庭缥缈两峰出,正似碧海浮方壶。
尝闻此山古灵壤,蛇虎绝迹欢樵夫。
涛声半夜恐魂梦,石气五月寒肌肤。 -
216.《题黄大痴天池石壁图》 明·高启
黄大痴,滑稽玩世人不知。
疑似阿母傍,再谪偷桃儿。
平生好饮复好画,醉后洒墨秋淋漓。
尝为弟子李少翁,貌得华山绝顶之天池。 -
217.《武夷歌》 宋·白玉蟾
天下武夷兮第一山溪,升真有洞兮大王天柱交相齐。
不知何年中秋兮玉帝赐宴会曾孙,幔亭结云霞兮彩桥跨虹霓。
欲访仙迹兮搜剔地灵,遡洄乘舟兮陟险杖藜。
身轻欲生羽翰兮们烟萝而蹑天梯,下视人境杳邈兮但见乱峰参错相高低。 -
218.《李山英以疾归田客有言山英移书石守道者因摭》 宋·蔡襄
吾友守道气刚劲,丑邪扶直出天性。
意高身贱无所发,胸中事事先后併。
襄尝畏其大勇果,愿以中直为得正。
忽闻鲁士李山英,移书告之要力行。 -
219.《漫浪阁辞》 宋·晁补之
沛高皇之受嬴兮,刘别子曰楚元。
羌好诗而说羲兮,敬设醴于穆生。
戊始怠而穆去兮,申白笑而钳市。
冨传孙而失国兮,派辟强之支子。 -
220.《南华五十韵》 宋·朱翌
乡里黄梅接,家居祖刹邻。
常闻肉身佛,甘作硙坊人。
坚有悬腰石,空无拂镜尘。
已舂诸米熟,自识本心真。