-
241.《长干宝塔放光偈》 明·等慈润公
戊午孟冬丙辰朔,长干塔下闻天乐。
洪公大建华严期,贤圣粉纭齐赴约。
百千善信云从龙,遐迩资粮川就壑。
众香缥缈烟岚浮,万烛炜煌星斗错。 -
242.《中秋西湖社集分韵得齐字一百韵》 明·虞淳熙
白月青莲社,文星远聚奎。
长庚秋映桂,太乙夜分藜。
峦色三台紫,峰形九曜低。
金牛须会女,张鹿不躔氐。 -
243.《送王屋山人魏万还王屋》 唐·李白
仙人东方生,浩荡弄云海。
沛然乘天游,独往失所在。
魏侯继大名,本家聊摄城。
卷舒入元化,迹与古贤并。 -
244.《仆曩于长安陈汉卿家见吴道子画佛碎烂可惜其》 宋·苏轼
子骏以见遗作诗谢之贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,(殷铁石,梁武帝时人。
今法帖大王书中有铁石字。
)更补朱繇为道玄。 -
245.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
246.《同正辅表兄游白水山》 宋·苏轼
伟哉造物真豪纵,攫土抟沙为此弄。
劈开翠峡走云雷,截破奔流作潭洞。
因随化人履巨迹,得与仙兄蹑飞鞚。
曳杖不知岩谷深,穿云但觉衣裘重。 -
247.《仆曩於长安陈汉卿家,见吴道子画佛,碎烂可》 宋·苏轼
贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,更补朱繇为道玄。
烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。 -
248.《送伊阙王大夫歌》 宋·司马光
于嗟古之道邈即远兮,日陵夷而就衰。
群儒角逐异端竞进兮,圣涂榛枳幽昧而难知。
君独耻从众人之后兮,轩然高举远取而穷追。
拨去虹蜺汛扫氛浊兮,廓然乃得睹夫朝曦。 -
249.《读徂徕集》 宋·欧阳修
徂徕鲁东山,石子居山阿。
鲁人之所瞻,子与山嵯峨。
今子其死矣,东山复谁过。
精魄已埋没,文章岂能磨。 -
250.《舟子语》 宋·晁说之
晁子被放逐,四方何所止。
随众到淮口,脱身乱兵里。
长淮岁暮风,舟楫不得舣。
因之狂雨来,青山白浪底。 -
251.《不见阳城驿》 宋·王禹偁
不见阳城驿,空吟昔人诗。
谁改避贤邮,唱首元微之。
微之谪江陵,顦悴为判司。
路宿商山驿,一夕见嗟咨。 -
252.《和楼志国范君武读胡尉临安所获颜鲁公书断碑》 宋·强至
书名唐世凡几人,鲁公运笔独有神。
当年一字百金直,异代傥获宜尔珍。
公尝道直不容内,江湖出走刺史轮。
东南挥翰落几郡,在处巨迹刊坚珉。 -
253.《休歇歌》 宋·张继先
休休休歇歇,休休歇歇无分别。
千般要妙万般玄,只是教人各休歇。
既能休,复能歇,一切情缘皆断绝。 -
254.《咏蚕》 宋·姜特立
{左亻右蠡}{左亻右蠡}屡神化,宛宛始成室。
生从五泰初,事至三起毕。
利物先遭烹,谋身自无术。
衣被遍四方,丘山计端疋。 -
255.《交韵汉老弟假山》 宋·虞俦
庭空吏散无公事,一枕清风供午睡。
列仙之陬渺何许,化蝶翩翩可坐致。
梦中意行不识路,神前那有车乘坠。
立壁延缘萝蔓绿,滑径行视莓苔翠。 -
256.《忆昔》 宋·周文璞
忆昔在童初,身轻俗累无。
云霞明道服,日月缀仙都。
屑玉三危露,泥金一丈符。
遨游即阊阖,佩带或昆吾。 -
257.《去岁重阳日得彦威信附六月间二小倒及从弟倒》 宋·程公许
今节恩赐沐,把菊开清尊。
天涯信音来,扩缄为一欣。
展视未竟幅,泪雨益帨帉。
辞家甫八年,边尘覆全坤。 -
258.《赠术士陈谈天》 宋·王迈
我生之辰日在亢,斗牛之宿晻无耀。
独有首尾二{左武右虎}星,角立昴氐争击标。
一生奇蹇良苦之,已分青云输年少。
每逢星史说经躔,探手止之头屡掉。 -
259.《无梦令 赠京兆权先生》 元·马钰
妻妾儿孙一假。
金玉珍珠二假。
三假是荣华,幻化色身四假。
知假。
知假。
说破浮名五假。 -
260.《伤张荫麟》 当代·钱钟书
清晨起读报,失声惊子死。
天翻大地覆,波云正谲诡。
绝知无佳讯,未忍置不视。
赫然阿堵中,子占一角纸。