-
1.《石屋》 宋·董嗣杲
云梁烟栋翠嵚崯,五百痴人谩饰金。
屋顶谁增华阁重,石头自拥白云深。
钟声透谷泉分响,鬼力支空雨聚阴。
无废无兴无启闭,老僧不动一心生。 -
2.《雷逸老以仿石鼓文见遗因呈祭酒吴公》 宋·梅尧臣
石鼓作自周宣王,宣王发愤搜岐阳。
我车我马攻既良,射夫其同弓矢张。
舫舟又渔缚鱮鲂,何以贯之维柳杨。
从官执笔言成辛,书在鼓腰镌刻臧。 -
3.《和仲蒙石龙涡》 宋·文同
群冈压泾湄,于此聚众首。
其间石屋露,远视若呀口。
林端蹑絙上,却入势愈斗。
围空竖古壁,阔可百人受。 -
4.《石屋洞》 宋·仇远
谁擘空青露石坳,游龙伸臂下南高。
鬼神穿凿地脉碎,风雨支撑天柱牢。
峭壁苍苔侵佛髻,悬崖滴乳湿僧袍。
伽蓝闻是香山叟,灯暗荒池没野蒿。 -
5.《一萼红(石屋探梅)》 宋·王沂孙
思飘飘。
拥仙姝独步,明月照苍翘。
花候犹迟,庭阴不扫,门掩山意萧条。
抱芳恨、佳人分薄,似未许、芳魄化春娇。 -
6.《岁暮送姚园客自白下往吴越》 明·胡宗仁
逼岁难禁出,白门犹客中。
寒生夜山雪,晴卜曙江风。
花落竹堂静,烟消石屋空。
并州望音信,莫久滞邮筒。 -
7.《送王屋山人魏万还王屋·并序》 唐·李白
王屋山人魏万,云自嵩宋沿吴相访,数千里不遇。
乘兴游台越,经永嘉,观谢公石门。
后于广陵相见,美其爱文好古,浪迹方外,因述其行而赠是诗。
仙人东方生,浩荡弄云海。 -
8.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
9.《送王屋山人魏万还王屋》 唐·李白
仙人东方生,浩荡弄云海。
沛然乘天游,独往失所在。
魏侯继大名,本家聊摄城。
卷舒入元化,迹与古贤并。 -
10.《临顿为吴中偏胜之地陆鲁望居之不出郛郭旷若…奉题屋壁》 唐·皮日休
一方萧洒地,之子独深居。
绕屋亲栽竹,堆床手写书。
高风翔砌鸟,暴雨失池鱼。
暗识归山计,村边买鹿车。 -
11.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
12.《题李公麟山庄图〈并叙〉》 宋·苏辙
伯时作《龙眠山庄图》,由建德馆至垂云沜,著录者十六处,自西而东凡数里,岩崿隐见,泉源相属,山行者路穷于此。
道南溪山,清深秀峙,可游者有四:曰胜金岩、宝华岩、陈彭漈、鹊源。
以其不可绪见也,故特著于后。
子瞻既为之记,又属辙赋小诗,凡二十章,以继摩诘辋川之作云。 -
13.《游初暘谷及白岩》 宋·楼钥
重来游仙都,止欲访独峰。
宁知一峰外,佳境无终穷。
何处颍川子,镜岩便相逢。
约我游白岩,轻舟借溪翁。 -
14.《题画雪景送炤师归黄山喝石居(去年除夕,师》 明·程嘉燧
莲花峰腰三丈雪,飞鸟无声人迹绝。
山僧冒寒晨出山,触踏层冰跗圻裂。
远来问疾刚一笑,寒缸结花如吐屑。
纸窗竹屋岁聿除,驹隙光阴催电掣。 -
15.《石头田》 宋·方回
昼欲求一淘,有灶无灶烟。
夜欲求一榻,有屋无屋椽。
历历数百里,无人居道边。
问言何至此,我亦为恍然。 -
16.《次韵和永叔石枕与笛竹簟》 宋·梅尧臣
溪上枕剖龙卵石,蕲匠簟制蛇皮纹。
客从东方一持赠,竹色蒸青石抱云。
磨沙斲骨自含润,饱霜吊节无留尘。
京师贵豪空有力,六月耐此炎蒸剧。 -
17.《姑苏杂咏 天平山》 明·高启
入山旭光迎,出山月明送。
十里松杉风,吹醒尘土梦。
兹山凡几到,题字遍岩洞。
阳崖树冬荣,阴谷泉下冻。 -
18.《再游石壁寺》 宋·于石
曾为石壁游,更借僧房宿。
楼阁倚林腰,溪山醒尘目。
敲门寻旧僧,清响应林谷。
老僧不厌客,分我云半屋。 -
19.《自瀼西荆扉且移居东屯茅屋四首》 唐·杜甫
白盐危峤北,赤甲古城东。
平地一川稳,高山四面同。
烟霜凄野日,粳稻熟天风。
人事伤蓬转,吾将守桂丛。 -
20.《奉和袭美太湖诗二十首·入林屋洞》 唐·陆龟蒙
知名十小天,林屋当第九。
题之为左神,理之以天后。
魁堆辟邪辈,左右专备守。
自非方瞳人,不敢窥洞口。