-
141.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
142.《读宋太史潜溪集》 明·夏煜
混沌初刓太素斫,挺生神人断鳌膊。
剖戟割坤奠海岳,厥俗鸿荒人未觉。
帝命图书出河洛,奇耦生画参伍错。
焕乎斯文此其璞,二三启运乘飞跃。 -
143.《钱塘怀古》 明·徐震
黄沙漠漠起边烽,万里山河落照中。
奸佞遽成南渡计,英雄空誓北征功。
冬青树老无遗种,瑞石山荒有废宫。
此日经行吊陈迹,野花和露泣残红。 -
144.《宝剑篇》 明·薛蕙
昔闻欧冶铸宝剑,冶中蛟龙欻挥霍。
冶开火歇蛟龙失,黯黯青云吐芒锷。
赤山丹液色郁勃,白帝金精气萦薄。
翠珉磨出冰洞明,宝鞘装成金错落。 -
145.《题戴进山水抱琴图歌》 明·杨承鲲
呜呼清角不复见,玄鹤已去悲风呼。
裨海齐州一反掌,乾坤莽莽知音孤。
曲高节疏苦欲睡,白首人间空见图。
就之忽惊云木动,沈笔欲下还踌躇。 -
146.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
147.《小李将军金碧山水图》 明·周玄
池岛疑秦属,云山似洛疆。
四围青嶂合,一望绿川长。
野浦全春树,人家半夕阳。
峰峦看似绣,草木讶闻香。 -
148.《拟古诗(六首·永乐五年)》 明·朱高煦
道君莅天位,聪明迈前人。
绍述溺新法,弃彼艺祖仁。
昏荒事花石,艮岳排秋旻。
师相宠京贯,狂妄开燕云。 -
149.《绝句二首》 宋·苏轼
漠漠秋高露气清,新蒲倚石近溪生。
夜来雨後西风急,静向窗前似有声。 -
150.《荆州十首》 宋·苏轼
游人出三峡,楚地尽平川。
北客随南贾,吴樯间蜀船。
江侵平野断,风卷白沙旋。
欲问兴亡意,重城自古坚。 -
151.《郭熙画秋山平远(潞公为跋尾·)》 宋·苏轼
玉堂昼掩春日闲,中有郭熙画春山。
鸣鸠乳燕初睡起,白波青嶂非人间。
离离短幅开平远,漠漠疏林寄秋晚。
恰似江南送客时,中流回头望云巘。 -
152.《书王定国所藏烟江叠嶂图(王晋卿画)》 宋·苏轼
江上愁心千叠山,浮空积翠如云烟。
山耶云耶远莫知,烟空云散山依然。
但见两崖苍苍暗绝谷,中有百道飞来泉。
萦林络石隐复见,下赴谷口为奔川。 -
153.《九井》 宋·王安石
沿崖涉涧三十里,高下荦确无人耕。
扪萝挽茑到山趾,仰见吹泻何峥嵘。
余声投林欲风雨,末势卷土犹溪阬。
飞虫凌兢走兽栗,霜雪夏落雷冬鸣。 -
154.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
155.《儒衣陈其姓工于画牛马鱼一日持六簇为赠以换》 宋·戴复古
生绢六幅淡墨图,伊人笔端有造化。
骅骝汗血捉电光,牯牸倦耕眠草下。
陂塘漠漠烟雨后,出水群鱼戏潇洒。
细看物物有生意,不比寻常能画者。 -
156.《题姚雪蓬使君所藏苏野塘画》 宋·戴复古
高者为山,坳者为壑。
为烟为云,渺渺漠漠。
水鸟树林,人家聚落。
骑者何之,舟者未泊。 -
157.《新寒》 宋·陆游
安石榴房初小坼,南天竺子亦微丹。
新寒漠漠偏欺老,睡起无风怯倚栏。 -
158.《对酒叹》 宋·陆游
镜虽明,不能使丑者妍;酒虽美,不能使悲者乐。
男子之生桑弧蓬矢射四方,古人所怀何磊落!我欲北临黄河观禹功,犬羊腥膻尘漠漠;又欲南适苍梧吊虞舜,九疑难寻眇联络。
惟有一片心,可受生死托,千金轻掷重意气,百舍孤征赴然诺。
或携短剑隐红尘,亦入名山烧大药。 -
159.《庵中晨起书触目》 宋·陆游
晖晖初日上帘勾,漠漠清寒透衲裘。
雪棘并栖双鹊暝,金环斜绊一猿愁。
廉宣卧壑松楠老,王子穿林水石幽。
戏事自怜除未尽,此生行欲散风沤。 -
160.《壮士吟次唐人韵》 宋·陆游
士厌贫贱思起家,富贵何在发已华。
不如为国戍万里,大寒破肉风卷沙。
誓捐一死报天子,兜鍪如箕铠如水。
男儿堕地射四方,安能山栖效园绮!塞云漠漠黄河深,凉州新城高十寻。
风餐露宿宁非苦,且试平生铁石心。