-
61.《赠友五首》 唐·白居易
一年十二月,每月有常令。
君出臣奉行,谓之握金镜。
由兹六气顺,以遂万物性。
时令一反常,生灵受其病。 -
62.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
63.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
64.《自题》 唐·白居易
功名宿昔人多许,宠辱斯须自不知。
一旦失恩先左降,三年随例未量移。
马头觅角生何日,石火敲光住几时。
前事是身俱若此,空门不去欲何之。 -
65.《自题》 唐·白居易
功名宿昔人多许,宠辱斯须自不知。
一旦失恩先左降,三年随例未量移。
马头觅角生何日,石火敲光住几时。
前事是身俱若此,空门不去欲何之。 -
66.《府酒五绝·谕妓》 唐·白居易
烛泪夜粘桃叶袖,酒痕春污石榴裙。
莫辞辛苦供欢宴,老后思量悔煞君。 -
67.《北固怀古》 唐·李德裕
自有此山川,于今几太守。
近世二千石,毕公宣化厚。
丞相量纳川,平阳气冲斗。
三贤若时雨,所至跻仁寿。 -
68.《禅定寺经院》 唐·鲍溶
莲华不朽寺,雕刻满山根。
石汗知天雨,金泥落圣言。
思量施金客,千古独消魂。 -
69.《怀幽期》 唐·鲍溶
清砧击霜天外发,楚僧期到石上月。
寒峰深虚独绕尽,夜水浅急不可越。
窅机冥智难思量,无尽性月如空王。
眼界行处不著我,天花下来惟有香,我今胡为寄他乡。 -
70.《陆丞相故宅》 唐·殷尧藩
衣冠零落久,今日事堪伤。
厨起青烟薄,门开白日长。
残梅欹古道,名石卧颓墙。
山色依然好,兴衰未可量。 -
71.《上太皇先生》 唐·章孝标
颢气贯精神,苍崖老姓名。
烟霞空送景,水木苦无情。
劚药云根断,眠花石面平。
折松开月色,决水放秋声。 -
72.《奉命和后池十韵》 唐·许浑
叠石通溪水,量波失旧规。
芳洲还屈曲,朱阁更逶迤。
浴鸟翻荷叶,惊蝉出柳丝。
翠烟秋桧耸,红露晓莲披。 -
73.《自澧浦东游江表,途出巴丘,投员外从公虞》 唐·李群玉
短翮后飞者,前攀鸾鹤翔。
力微应万里,矫首空苍苍。
谁昔探花源,考槃西岳阳。
高风动商洛,绮皓无馨香。 -
74.《橡媪叹》 唐·皮日休
秋深橡子熟,散落榛芜冈。
伛偻黄发媪,拾之践晨霜。
移时始盈掬,尽日方满筐。
几曝复几蒸,用作三冬粮。 -
75.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
76.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
77.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
78.《绵竹山四十韵》 唐·吴融
绵竹东西隅,千峰势相属。
崚嶒压东巴,连延罗古蜀。
方者露圭角,尖者钻箭簇。
引者蛾眉弯,敛者鸢肩缩。 -
79.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
80.《天台瀑布》 唐·曹松
万仞得名云瀑布,远看如织挂天台。
休疑宝尺难量度,直恐金刀易剪裁。
喷向林梢成夏雪,倾来石上作春雷。
欲知便是银河水,堕落人间合却回。