-
281.《云峰寺》 宋·乐黄庭
巍峨山半寺,幽景独牵吟。
云锁定僧室,鹿眠庭桧阴。
石峰岑隐隐,金殿气森森。 -
282.《跃马泉》 宋·李景遹
南山突兀横青空,鹿豕禽鱼得所宫。
修鳞于此亦养德,光怪夜发山川红。
风云变化化事已矣,独有崖峤留馀雄。
至今山泉脉四溢,喷薄声撼枯枬枫。 -
283.《题万壑风烟亭百韵》 宋·彭郁
风在不周山空阙,底事问烟访两浙。
烟生庐阜香炉峰,孰使随风至吴越。
风乎与烟相得外,还有风雷千雨雪。
烟兮与风相好余,仍有烟波及霞月。 -
284.《山中》 宋·宋无
半岭松声樵客分,一溪春草鹿成群。
采芝人人翠微去,丹宠石坛空白云。 -
285.《酬赵隐君还予诗稿之作因来韵增至二十四用柳》 宋·孙岩
度德宜滕长,论交堕鲁臯。
凄凉当岁晚,潇洒见时髦。
常恐诗无证,空知调欲高。
扶疏才社栎,变化岂胥涛。 -
286.《重建岘山羊侯祠歌》 宋·王洙
襄阳南出大路奔,小山曰岘名特尊。
山形卑堕不峻极,屹若巨首临江濆。
大山半空不成霍,绝水阙左非其亹。
砠巅赑屭戴危石,箕踞曼衍罗芳荪。 -
287.《游山门寺望文脊山》 宋·吴季野
宣城百山间,文脊尤奇峰。
拔出飞鸟上,画图难为容。
闻昔有幽人,扪萝追赤松。
遗形此石室,孤坐鹿裘重。 -
288.《咏史二首》 宋·吴名扬
人生奚所羡,功名上钟鼎。
遭逢既不造,俯仰烟林迥。
非徒幕清高,民彝藉彪炳。
夷齐卧首阳,巢许啸箕颍。 -
289.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
我本麋鹿群,官职不要讨。
儋石倘有储,山林堪佚老。
焚香旦告天,非为其私祷。
一愿屡丰年,田畴足禾稻。 -
290.《咏麻姑山》 宋·许杭
数里岧峣落日西,更高高处种灵芝。
危峰受雪春归晚,怪石留云雨到迟。
仙鹿避人眠浅径,野禽窥果啄残枝。
待应俗格消磨尽,重建瑶台旧路歧。 -
291.《麻姑山》 宋·许抗
数里岧峣落日西,更高高处种灵芝。
危风受雪春归晚,怪石留云雨到迟。
仙鹿避人眠浅径,野禽窥果啄残权。
待应俗格消磨尽,重建珠台旧路岐。 -
292.《秀川馆联句》 宋·许子绍
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
293.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
294.《山居十首》 宋·薛嵎
阴壑生暮寒,白云如炊烟,麋鹿不识人,时复近我前。
青松三四株,石床在其边。
意思清且闲,可以科余年。 -
295.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
296.《游洞霄》 宋·俞洵直
九折山围五洞天,中间玉殿倚祥烟。
隔云鸡犬闻清晓,锁径松篁认永年。
野鹿献花来石室,寒猿掷果饮溪泉。
玉皇弄笑飞金电,太上红颜雪满颠。 -
297.《题云锦园》 宋·庾卜礼
我观大瀛海,山与水相伴。
维兹山水丽,邈在西南畔。
公如出岫云,顷刻固已漫。
倏尔转晴空,化为五色斓。 -
298.《贺雨》 宋·员兴宗
岁若大旱作霖雨,祷而雨兮旱不苦。
诚之一字与天参,往古圣贤珍此语。
岁星在蜀二十年,触处丰登多黍稌。
世不少惜蹂践之,枉使宝稼叶如土。 -
299.《山行和韵》 宋·赵处澹
历穷山底路,浑不见人家。
傍石寻丹鼎,随云到玉华。
蝶幽停蕙蕊,鹿饱卧苔花。
中有胡麻甑,香泉浸碧沙。 -
300.《题云间阁》 宋·赵希濬
昔年严大夫,偶来怨迁谪。
我本麋鹿姿,得此已自适。
乘閒陟上方,□寻唐人石。
岂期当三仗,一天云四幂。