-
241.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
242.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
243.《王子直去岁送子由北归往反百舍今又相逢赣上》 宋·苏轼
米尽无人典破裘,送行万里一邹游。
解舟又欲携君去,归舍聊须与妇谋。
闻道年来丹伏火,不愁老去雪盈头。
剩买山田添鹤口,庙堂新拜富民侯。 -
244.《用前韵戏赠叶致远直讲》 宋·王安石
叶侯越著姓,胄出实楚叶。
缙云虽穷远,冠盖传累叶。
心大有所潜,肩高未尝胁。
飘飘凌云意,强御莫能慑。 -
245.《寄慎伯筠》 宋·王安石
世网挂士如蛛丝,大不及取小缀之。
宜乎倜傥不低敛,醉脚踏倒青天低。
前日才能始谁播,一口惊张万夸和。
雷公诉帝喘欲吹,咸恐声名塞天破。 -
246.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
247.《罗敷词》 宋·戴复古
妾本秦氏女,今春嫁王郎。
夫家重蚕事,出采陌上桑。
低枝采易残,高枝手难扳。
踏踏竹梯登树杪,心思蚕多苦叶少。 -
248.《留游子明》 宋·范成大
得得跫音喜,匆匆笑口开。
牢愁攻易破,归梦挽难回。
我已疏茶碗,君今减酒杯。
不知乘兴棹,更得几回来。 -
249.《嘲蚊四十韵》 宋·范成大
暑魃方肆行,羽孽亦厉习。
肖翘极么魔,坱圠累辟翕。
湿生同粪蝎,腐化类宵熠。
初来闹郭郛,少进互原隰。 -
250.《墨竹》 宋·秦观
墨君飒飒风雨鸣,垂鸾舞凤翻青绶。
一竿珍重几百缗,奚啻渭川三万亩。
金锵玉戛空琴声,婢行奴颜谢花柳。
得亭真从寂寞间,卓古高标压群丑。 -
251.《鹤鸣亭绝句四首》 宋·辛弃疾
清欢那复笑开口,閒事长令闷破头。
更有不堪萧索处,西风过了菊花秋。 -
252.《周氏敬荣堂诗》 宋·辛弃疾
泰伯古至德,以逊天下闻。
周公去未远,二叔乃流言。
春风棠棣萼,秋日脊令原。
岂无良友生,岁晏谁急难。 -
253.《长歌行》 宋·陆游
人生不作安期生,醉入东海骑长鲸;犹当出作李西平,手枭逆贼清旧京。
金印煌煌未入手,白发种种来无情。
成都古寺卧秋晚,落日偏傍僧窗明。
岂其马上破贼手,哦诗长作寒螿鸣?兴来买尽市桥酒,大车磊落堆长缾。 -
254.《秋晚》 宋·陆游
西山破晓两眉青,南浦无风一镜平。
食尽不容添鹤口,身闲且免负鸥盟。
霜前草树已无色,雨到菰蒲先有声。
只怪胜游频入梦,今朝蜀客话青城。 -
255.《排闷》 宋·陆游
造物冥冥中,与我无一面,不知获罪由,动辄被诃遣;又若哀其愚,救以药瞑眩。
我亦揣此心,安受不敢怨。
中间戍蜀汉,十载困邮传。
骑壒蒙陇干,阵云暗秦甸,齎粮杂沙墋,掬水以三咽,传烽东骆谷,倏忽若流电。 -
256.《游昭牛图》 宋·陆游
游昭木石师李唐,画牛乃自其所长。
出栏初听一声笛,意气已无千顷荒。
客居京口老益困,衣不揜胫须眉苍,时时弄笔眼力健,磃角毛骨分毫芒。
我无沙堤金络马,拂拭此幅喜欲狂。 -
257.《病告中遇风雪作长歌排闷》 宋·陆游
风雪横街不能出,闭户垂帷养衰疾。
黄昏卧听打窗声,聊挽清寒入诗律。
公孙布被久有味,子敬青毡暖无匹。
石鼎闲烹似爪茶,霜皱旋破如拳栗。 -
258.《江上对酒作》 宋·陆游
把酒不能饮,苦泪滴酒觞,醉酒蜀江中,和泪下荆扬。
楼橹压湓口,山川蟠武昌。
石头与锺阜,南望郁苍苍。
戈船破浪飞,铁骑射日光。 -
259.《登江楼》 宋·陆游
已过瞿唐更少留,小船聊系古夔州。
簿书未破三年梦,杖屦先寻百尺楼。
日暮雪云迷峡口,岁穷畲火照关头。
野人不解微官缚,尊酒应来此散愁。 -
260.《两日意殊不怿作短歌自遣》 宋·陆游
一月得笑才四五,十事败意常八九。
国中谩说无双士,天下元无第一手。
平生爱酒恨小户,半世为文真弊帚。
劫灰处处吊兴亡,宿草年年哭交友。