-
1.《岁尽苦寒》 宋·陆游
晓寒无赖透重裘,三日江云暝不收。
岁月推移吾辈老,交朋零落此生浮。
东皋苦潦犹中熟,旧疾虽存亦小瘳。
禹庙兰亭俱在眼,剩沽春酒破春愁。 -
2.《题梅斋》 宋·邓肃
江边芦苇风飕飕,东君一点破寒愁。
窗间疏影横春瘦,枕上冷香寻梦幽。
夜半竹折惊残雪,醉起捲帘千山月。
肺腑洗空龙麝腥,落笔天香斗清绝。 -
3.《鹧鸪天·陌上柔桑破嫩芽》 宋·辛弃疾
陌上柔桑破嫩芽,东邻蚕种已生些。
平冈细草鸣黄犊,斜日寒林点暮鸦。
山远近,路横斜,青旗沽酒有人家。
城中桃李愁风雨,春在溪头荠菜花。 -
4.《摊破浣溪沙·菡萏香销翠叶残》 五代·李璟
菡萏香销翠叶残,西风愁起绿波间。
还与韶光共憔悴,不堪看。
细雨梦回鸡塞远,小楼吹彻玉笙寒。
多少泪珠何限恨,倚栏干。
(栏 通:阑)
(何限恨 一作:无限恨) -
5.《破窑赋/寒窑赋/劝世章》 宋·吕蒙正
版本一天有不测风云,人有旦夕祸福。
蜈蚣百足,行不及蛇;雄鸡两翼,飞不过鸦。
马有千里之程,无骑不能自往;人有冲天之志,非运不能自通。
盖闻:人生在世,富贵不能淫,贫贱不能移。 -
6.《樊丈子思以阳兄弟三年端居招饮山房为破愁寂》 宋·程公许
衔恤三年意绪凋,嘉招为我破无憀。
露秋爽借谈锋利,霜月寒侵酒力消。
心事寂无机事成,诗情何以道情饶。
平一我亦轻簪绂,安得长年共一瓢。 -
7.《鹧鸪天·春入江梅破晚寒》 宋·无名氏
春入江梅破晚寒。
冻枝惊鹊语声乾。
离愁满抱人谁问,病耳初闻心也宽。
风细细,露珊珊。
可堪驿使道漫漫。
斜梢待得人来後,簪向乌云仔细看。 -
8.《天寒》 宋·郑刚中
清寒作新雪,玉花仅堆积。
云破煦朝曦,数霤忽消释。
馀阴变小雨,颇似烟幕幕。
时见庭前槐,枯梢水珠滴。
破愁无尊酒,慰眼有书籍。
涵泳度穷年,所得固清适。 -
9.《寒坐忆李献吉》 明·郑作
雪花片片风吹过,书生破屋甘饥饿。
去年瓮头新酒香,一尊两尊遥饷我。
今年新酒巾未漉,瓮底坚冰椎不破。
此时知子更愁思,拥被呻吟但僵卧。 -
10.《鹧鸪天·陌上柔条初破芽》 宋·辛弃疾
陌上柔条初破芽。
东邻蚕种已生些。
平冈细草鸣黄犊,斜日寒林点暮鸦。
山远近,路横斜。
青旗沽酒有人家。
城中桃李愁风雨,春在溪头野荠花。 -
11.《寒食上冢》 宋·杨万里
迳直夫何细!桥危可免扶?
远山枫外淡,破屋麦边孤。
宿草春风又,新阡去岁无。
梨花自寒食,进节只愁余。 -
12.《怀范子以诗赠之》 宋·王洋
开正占晴符古语,便谓春风偏花坞。
那知天意不可谋,才告休期便风雨。
急追令节已难寻,卧向空斋思胜侣。
可怜十步五步宽,似隔千山万山阴。 -
13.《寒夜》 明·樊阜
破屋难禁深夜雨,布衾寒湿半床云。
愁来自起推窗看,人比梅花瘦几分。 -
14.《雪後守之家梅未开,呈宗伟》 宋·范成大
瓦沟冻残雪,檐溜粘轻冰。
破寒一竿日,春随人意生。
端叶再三白,南枝尚含情。
定知司花女,未肯嫁娉婷。 -
15.《寒食上冢》 宋·杨万里
迳直夫何细,桥危可免扶。
远山枫外淡,破屋麦边孤。
宿草春风又,新阡去岁无。
梨花自寒食,时节只愁予。 -
16.《洞仙歌·蓬莱宫殿》 宋·无名氏
蓬莱宫殿。
去人间三万。
玉体仙娥有谁见。
被月朋雪友,邀下琼楼,溪桥畔。 -
17.《题朱氏梅雪轩》 明·高启
石城山居梅万坞,冒雪曾来扣僧户。
烂然如见会群妃,白凤缤纷下瑶圃。
数片轻吹着鬓华,乍看是雪又疑花。
迷魂乱眼春如海,那辨南枝映竹斜。 -
18.《京师苦寒》 明·高启
北风怒发浮云昏,积阴惨惨愁乾坤。
龙蛇蟠泥兽入穴,怪石冻裂生皴纹。
临沧观下飞雪满,横江渡口惊涛奔。
空山万木尽立死,未觉阳气回深根。 -
19.《骤寒简明叔闻仲威数过之》 宋·赵蕃
相逢日日讶冬暄,为此阴寒仅覆翻。
破屋未愁茅尽卷,近林无奈鸟相喧。
驰驱短景贪黄卷,咫尺梅花忆故园。
闻道频迂长者辙,教儿勿掩席为门。 -
20.《天寒》 宋·晁公溯
树头谡稷风声来,木叶已尽吹黄埃。
是时霜飞万瓦白,晓雾欲破晨光开。
严天御寒惟酒可,急唤江南鹦鹉杯。
一杯未尽醉色起,红入两颊惊春回。