-
81.《招竹元珍赏江洲新茶》 宋·孔武仲
我生世味薄,所好唯真茶。
江南隔浮云,庐岳望苦赊。
煎烹逐风士,白水和脂麻。
有客自远至,开缄得新芽。 -
82.《病中喜李仲霍王子载见过》 宋·晁公溯
春风饯余寒,山雨留暝色。
杜门正卧病,俯仰空四壁。
庭空鸟雀至,窗破风雨入。
拥炉意无聊,胸次百忧集。 -
83.《夫差伍员》 宋·陈普
载籍几千年,相踵兴亡迹。
何国非自取,一一有来历。
亡必以失道,与必以有德。
有德无不兴,不在防寇贼。 -
84.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
85.《丹青歌赠王春阳用其神丹歌韵》 宋·方回
世上若无钟子期,破琴勿为俗子嗤。
人间亦有王昭君,奈何众女嫉蛾眉。
我粗能诗子能画,笔力岂不山可移。
希声绝色识者少,妾妇嗃嗃仍嘻嘻。 -
86.《治平院三苏像》 宋·郭印
三苏皆天人,著作浩篇简。
少读鬓成丝,苦恨生何晚。
人言筦库卑,我自得疏散。
春风牵衣裾,兴发无近远。 -
87.《次放翁梅花韵》 宋·丘葵
冰崖雪谷物未芽,造物破荒开此花。
神全形枯近有道,意庄正色知无邪。
高坚正要饱忧患,放弃何遽愁荒遐。
移根上宛亦早计,竹篱茅舍真吾家。
平生自嫌亦自许,妙处可识不可夸。
金樽翠杓未免俗,篝灯为试江南茶。 -
88.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
独步邪见林,高据魔王殿。
说欺凡罔圣禅,现夜叉罗刹面。
欣翻巨岳,彻底放悬。
打破牢关,突出难辨。
阿呵呵,见也麽?
到江吴地尽,隔岸越山多。 -
89.《金刚随机无尽颂·标经题目》 宋·释印肃
般若真微妙,无相为宗要。
无住元为体,十方皆昭耀。
研穷理趣长,堆卷积山冈。
言言不及,一口吸西江。 -
90.《渡芦达磨赞二首》 宋·释智朋
破六宗邪,开五叶花。
西天此土,地无硃砂。 -
91.《李勉》 宋·徐钧
指破奸邪叵测心,一言剀切盍沉吟。
主昏不听终无奈,付与清风一曲琴。 -
92.《邀肇庆府卓司法》 宋·曾丰
吾性太率故多可,吾调太僻故寡和。
门前蒲屦率所招,榻上尘生僻之过。
生平交际二者间,燕处官居长若个。
斗升新幸饱自聊,朱墨素慵闲亦颇。 -
93.《赠樊茂实铁照》 宋·张九成
吾箧有铁镜,其光常炯炯。
有时置堂中,千妖百怪都潜影。
今以赠吾子,吾子其试听。
谨勿以照人,百鬼闻之怒生瘿。