-
1.《嘲四相(宣宗时曹确、杨收、徐商、路岩同秉政)》 唐·佚名
确确无馀事,钱财总被收。
商人都不管,货赂几时休。 -
2.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
3.《寄赓匡图兄弟》 唐·齐己
僧外闲吟乐最清,年登八十丧南荆。
风骚作者为商确,道去碧云争几程。 -
4.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《贺新郎(寿毕府判)》 宋·碧虚
衮衮登台阁。
问诸公、谁讲谁明,诗书礼乐。
前日毕星光焰里,有一濂渠伊洛。
被翠玉、江山占却。 -
7.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
8.《贺新郎·兖兖登台阁》 宋·碧虚
兖兖登台阁。
问诸公、谁讲谁明,诗书礼乐。
前日毕星光焰里,有一濂渠伊洛。
被翠玉、江山占却。 -
9.《将归叶先寄明复季常》 宋·黄庭坚
初日照屋山,好鸟哢檐角。
卷帘吏却扫,斋舍寒萧索。
呼儿篘春醪,期与夫子酌。
简书驱我出,冲雪冻两脚。 -
10.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
11.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
12.《送族甥游学临安》 宋·李弥逊
薰风未放槐花黄,举子技痒撩枯肠。
短衾不眠中夜起,鸡鸣刷羽摩参商。
山行未尽趁落日,夜榜欲去惊鸣榔。
男儿胸中小天下,大笑鉴室分馀光。 -
13.《赠别罗舜举》 宋·廖行之
忆昔相从游,往往尝继晷。
论文在肺肝,商确到肌体。
一从怅分携,凫雁惯居徙。
相望两川间,别梦萦百里。 -
14.《和敬岩韵迓其归》 宋·王柏
生涯鱼上竿,世事鼠入角。
民膏既煎熬,民髓复椎剥。
上下急交征,绝口政与学。
孔明痛桓灵,厥德修罔觉。 -
15.《次韵汪卿》 宋·方岳
霜洗梅花春满握,夜寒吹老城头角。
琐窗砚作离骚香,吐句不教花莫落。
裁量要是修月手,我欲追随惭笔阁。
平生万事不挂口,爱诗苦未厌溪壑。 -
16.《泝行回溪三十里入婺源县界》 宋·方回
军马所不到,大山夹长谷。
千载几离乱,不知有杀戮。
鸡犬何晏然,未羡鄠杜曲。
连林望不极,春晚蓊以绿。 -
17.《亦足轩中试墨》 宋·丘葵
潆河无复见龙马,车子锄商乃获麟。
虞夏不存暴易暴,诗书何罪秦又秦。
古来尚有拿舟者,今世那无伐木人。
天地闭时应且隐,确乎不扰为潜鳞。 -
18.《小石塘源》 宋·于石
万山郁回合,群木尤老苍。
细路百盘折,崎岖陟羊肠。
凉阴覆峭壁,萦回涧流长。
绿萝下百尺,笑挹清泉香。