-
1.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
2.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
3.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
4.《勘书》 宋·孙仅
儒家无外事,招客勘青编。
笔墨东西置,朱黄次第研。
频忧伤点竄,细恐误流传。
改易文辞正,增加字数全。 -
5.《送退斋先生归武夷》 宋·林若存
大运何茫茫,海桑逝不留。
武夷有乔木,虬枝尚相樛。
自昔擢巍科,为今阐大猷。
万里惮北上,三年喜南游。 -
6.《储福观》 宋·陆游
路转屏风叠,云藏帝子家。
穷幽行荦确,息倦倚槎牙。
绿藓封茶树,清霜折药花,世无勾漏令,谁此养丹砂? -
7.《次韵孔平仲著作见寄四首》 宋·苏辙
昔在京城南,成均封茅屋。
清晨屣履过,不顾车击毂。
时有江南生,能使多士服。
同侪畏锋锐,兄弟更驰逐。 -
8.《日铸岭下狂歌行》 宋·苏泂
我生天地不如意,甚欲飘然去人世。
却思一死胡足悲,死而不乐胡死为。
又思天地之间固有足乐者,安得庄周之鹏穆王马。
有时骑气或御风,天上天中更天下。 -
9.《晴日纵步二首》 宋·苏籀
云际潺湲入下田,田塍级级逗平泉。
羊肠荦确褰裳过,蜗壳跧藏插槿边。
荷蓧何人行叹息,馈浆与客更留连。
丹霞翠雾皆招隐,一抹残阳众木颠。 -
10.《小石塘源》 宋·于石
万山郁回合,群木尤老苍。
细路百盘折,崎岖陟羊肠。
凉阴覆峭壁,萦回涧流长。
绿萝下百尺,笑挹清泉香。 -
11.《题画雪景送炤师归黄山喝石居(去年除夕,师》 明·程嘉燧
莲花峰腰三丈雪,飞鸟无声人迹绝。
山僧冒寒晨出山,触踏层冰跗圻裂。
远来问疾刚一笑,寒缸结花如吐屑。
纸窗竹屋岁聿除,驹隙光阴催电掣。