-
1.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
父母所生眼,悉见三千界,拈却案山谁我碍。
直饶全象无全牛,未免依前还碍塞。
衲僧家真庆快。
物我虚空,混成一块。
更於何处著根尘,只个堂堂观自在。 -
2.《偈颂五十一首》 宋·释大观
碍塞处,有通疏。
看不足,绰有余。
千古华山山下路,输他潘阆倒骑驴。 -
3.《偈二首》 宋·释端裕
易填巨壑,难满漏卮。
若有操持,了无难易。
拈却大地,宽绰有馀。
放出纖毫,碍塞无路。 -
4.《孔复君架楼贮书疏池累石花药环列》 宋·叶适
老夫一编未得妙,颇以书多为世笑。
旧友从余不复疑,楼藏万卷犹嫌少。
书中之理甚周遍,可惜有眼何时见。
管荀褊陋空碍塞,周孔深微常运转。
楼东兼水更兼山,四时红翠交飞翻。
付与儿孙好门户,光芒应射斗牛间。 -
5.《送如兄见枯樁》 宋·释绍昙
枯樁一语错流传,碍塞平人万万千。
百杂碎时须跳出,莫教坐在法身边。 -
6.《隐室》 宋·释智朋
文殊亲到见非亲,踪迹浑无碍塞人。
一丈方方遮障了,如何弹击现全身。 -
7.《始背洛城秋郊瞩目奉怀台中诸侍御》 唐·苏味道
薄游忝霜署,直指戒冰心。
荔浦方南纪,蘅皋暂北临。
山晴关塞断,川暮广城阴。
场圃通圭甸,沟塍碍石林。 -
8.《宿灞上寄侍御玙弟》 唐·王昌龄
独饮灞上亭,寒山青门外。
长云骤落日,桑枣寂已晦。
古人驱驰者,宿此凡几代。
佐邑由东南,岂不知进退。 -
9.《宿灞上寄侍御玙弟》 唐·王昌龄
独饮灞上亭,寒山青门外。
长云骤落日,桑枣寂已晦。
古人驱驰者,宿此凡几代。
佐邑由东南,岂不知进退。 -
10.《早春赠别赵居士还江左,时长卿下第归嵩阳旧居》 唐·刘长卿
见君风尘里,意出风尘外。
自有沧洲期,含情十馀载。
深居凤城曲,日预龙华会。
果得僧家缘,能遗俗人态。