-
1.《次韵舒尧文祈雪雾猪泉》 宋·苏轼
长笑蛇医一寸腹,衔冰吐雹何时足。
苍鹅无罪亦可怜,斩颈横盘不敢哭。
岂知泉下有猪龙,卧枕雷车踏阴轴。
前年太守为旱请,雨点随人如撒菽。 -
2.《过夷陵适值祈雪与叶使君清饮谈括苍旧游既行》 宋·陆游
巴楚夷陵酒最醇,使君风味更清真。
少年恨不从豪饮,薄宦那知托近邻。
本拟笙歌娱病客,却催雨雪恼行人。
朝来冻手题诗寄,莫笑欹斜字不匀。 -
3.《王君贶宣徽垂示嵩山祈雪诗十章合为一篇以酬》 宋·司马光
今秋少雨冬不雪,麦寄浮埃根欲绝。
圣主焦心闵万民,负扆不怡常膳撤。
诏书朝下遍九州,岳渎百神俱祷求。
西都留守虔群命,促驾不敢须臾留。 -
4.《祈雪》 宋·翁逢龙
谷中草木几经春,敕额犹存古隶文。
千里耕桑安土俗,一炉香火奉山君。
多留姓字溪边石,惯见旌旗陇上云。
太守若贤神自感,夜来入梦雪缤纷。 -
5.《祈雪雾猪泉出城马上作赠舒尧文》 宋·苏轼
三年走吴越,踏遍千重山。
朝随白云去,暮与栖鸦还。
翩如得木狖,飞步谁能攀。
一为符竹累,坐老敲榜间。 -
6.《次韵梅守著作喜守粹冬杪祈雪春初获应之什》 宋·强至
郡境时虽泰,江乡腊已深。
群情忧雪晚,精意喜天忱。
夙驾才分祷,春空倏变阴。
银成佛氏界,琼掩帝家林。 -
7.《和曾守祈雪二首》 宋·曹勋
天其或使不轻飞,有待随轩故作心。
风静圆虚才半夜,雪随精意若前期。
影藏寂寂沙头鹭,寒入青青垅首岐。
千里欢谣归太守,邦人固已播声诗。 -
8.《祈雪》 宋·胡仲弓
天意怜贫者,冬深雪尚悭。
朔风吹黑道,云气护青山。
色瑞占三白,年丰露一斑。
调元人已老,事休颇相关。 -
9.《祈雪斋居》 明·吴维岳
太乙坛开荐礼勤,省垣梧竹绝尘氛。
灵光正想通三极,清漏微闻下五云。
窗散炉薰看月淡,帘垂竹影坐星分。
无才未就丰年颂,只有斋心奉圣君。 -
10.《赴集禧宫祈雪追忆从先皇驾幸泫然有感》 宋·欧阳修
琳阙迢迢倚瑞烟,忆陪游豫入新年。
云深晓日开宫殿,水阔春风扬管弦。
千骑清尘回辇路,万家明月放灯天。
一朝人事凄凉改,惟有灵光独岿然。