-
81.《满庭芳(立春)》 宋·史浩
梅萼冰融,柳丝金浅,绪风还报初春。
木君青旆,猎猎下苍旻。
亲奉虚皇妙旨,将枯朽、咸与维新。
须臾见,芳效乐圃,生气遍无垠。 -
82.《南歌子(呈叶宪)》 宋·洪适
多病都缘老,寒阴可惜春。
栽桃种竹怕因循。
移转篮舆藤杖、未开门。
真率须如约,安排欲效颦。
莫将筝笛损精神。
自有啼莺舞鹤、解随人。 -
83.《水龙吟》 宋·管鉴
吸江,皆亭名
小舟横截西江,晓来风静无尘起。
霜余日暖,东君见效,梅梢春醉。
壮观亭高,通幽径远,吸江临水。 -
84.《河渎神(女诫效花间体)》 宋·辛弃疾
芳草绿萋萋。
断肠绝浦相思。
山头人望翠云旗。
蕙香佳酒君归。
惆怅画檐双燕舞。
东风吹散灵雨。
香火冷残箫鼓。
斜阳门外今古。 -
85.《贺新郎》 宋·刘学箕
已,用辛稼轩金缕词韵述怀。
此词盖鹭鸶林寄陈同甫者,韵险甚。
稼轩自和凡三篇,语意俱到。
捧心效颦,辄不自揆,同志毋以其迂而废其言 -
86.《转调二郎神(余生日,林农卿赠此词,终篇押一韵,效_一首)》 宋·刘克庄
抽还手版,受用处、十分轻省。
便衣翦家机,饭炊躬稼,且免支移系省。
帝悯龙钟蠲朝谒,予长假、毋烦申省。
笑木石虚斋,暮年_做,端明提省。 -
87.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
88.《柳梢青》 宋·周密
藏双清图,奇悟入神,绝去笔墨畦径。
卷尾补之自书柳梢青四词,辞语清丽,翰札遒劲,欣然有契于心。
余因戏云:不知点胸老、放鹤翁同生一时,其清风雅韵,优劣当何如哉。
翁噱曰:我知画而已,安与许事,君其问诸水滨。 -
89.《念奴娇·炎精中否》 宋·黄中辅
炎精中否,叹人材委靡,都无英物。
胡马长驱三犯阙,谁作长城坚壁。
万国奔腾,两宫幽陷,此恨何时雪。
草庐三愿,岂无高卧贤杰。 -
90.《括贺新凉》 宋·林正大
生长湖山曲。
羡吴儿、呼吸湖光,饱餐山渌。
世外不须论隐逸,谁似先生冰玉。
自骨冷、神清无俗。 -
91.《万年欢(寿乔丞相)》 宋·厉寺正
恭审特进枢使大丞相国公先生神钟维岳,帝赉肖岩。
方蓂开第一叶之初,正椿衍八千岁之始,眷隆神极,福被海隅。
某夙荷陶镕,倍增喜抃。
效动一乐阕,寄调万年欢。 -
92.《苏武传(节选)》 两汉·班固
武字子卿,少以父任,兄弟并为郎,稍迁至栘中厩监。
时汉连伐胡,数通使相窥观。
匈奴留汉使郭吉、路充国等前后十余辈,匈奴使来,汉亦留之以相当。
天汉元年,且鞮侯单于初立,恐汉袭之,乃曰:「汉天子我丈人行也。 -
93.《逍遥游(节选)》 先秦·庄周
北冥有鱼,其名为鲲。
鲲之大,不知其几千里也。
化而为鸟,其名为鹏。
鹏之背,不知其几千里也,怒而飞,其翼若垂天之云。 -
94.《苏秦以连横说秦》 先秦·佚名
苏秦始将连横说秦惠王曰:“大王之国,西有巴、蜀、汉中之利,北有胡貉、代马之用,南有巫山、黔中之限,东有肴、函之固。
田肥美,民殷富,战车万乘,奋击百万,沃野千里,蓄积饶多,地势形便,此所谓天府,天下之雄国也。
以大王之贤,士民之众,车骑之用,兵法之教,可以并诸侯,吞天下,称帝而治。
愿大王少留意,臣请奏其效。 -
95.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
96.《谏太宗十思疏》 唐·魏征
臣闻:求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
源不深而望流之远,根不固而求木之长,德不厚而思国之治,臣虽下愚,知其不可,而况于明哲乎?人君当神器之重,居域中之大,将崇极天之峻,永保无疆之休。
不念居安思危,戒奢以俭,德不处其厚,情不胜其欲,斯亦伐根以求木茂,塞源而欲流长也。
(望国 一作:思国)
凡百元首,承天景命,莫不殷忧而道著,功成而德衰,有善始者实繁,能克终者盖寡。 -
97.《与韩荆州书》 唐·李白
白闻天下谈士相聚而言曰:“生不用封万户侯,但愿一识韩荆州。
”何令人之景慕,一至于此耶!岂不以有周公之风,躬吐握之事,使海内豪俊,奔走而归之,一登龙门,则声价十倍!所以龙蟠凤逸之士,皆欲收名定价于君侯。
愿君侯不以富贵而骄之、寒贱而忽之,则三千之中有毛遂,使白得颖脱而出,即其人焉。
白,陇西布衣,流落楚、汉。 -
98.《原道》 唐·韩愈
博爱之谓仁,行而宜之之谓义,由是而之焉之谓道,足乎己无待于外之谓德。
仁与义为定名,道与德为虚位。
故道有君子小人,而德有凶有吉。
老子之小仁义,非毁之也,其见者小也。 -
99.《钴鉧潭西小丘记》 唐·柳宗元
得西山后八日,寻山口西北道二百步,又得钴鉧潭。
西二十五步,当湍而浚者为鱼梁。
梁之上有丘焉,生竹树。
其石之突怒偃蹇,负土而出,争为奇状者,殆不可数。 -
100.《袁州州学记》 宋·李觏
皇帝二十有三年,制诏州县立学。
惟时守令,有哲有愚。
有屈力殚虑,祗顺德意;有假官借师,苟具文书。
或连数城,亡诵弦声。