-
1.《和题落笔峒》 宋·许源
落笔古仙峒,天开一段奇。
林深云挂搭,石乱路委蛇。
彷佛禅僧骨,糊涂墨客诗。
何当了公事,相与问仙期。 -
2.《谏迎佛骨表》 唐·韩愈
臣某言:伏以佛者,夷狄之一法耳,自后汉时流入中国,上古未尝有也。
昔者黄帝在位百年,年百一十岁;少昊在位八十年,年百岁;颛顼在位七十九年,年九十八岁;帝喾在位七十年,年百五岁;帝尧在位九十八年,年百一十八岁;帝舜及禹,年皆百岁。
此时天下太平,百姓安乐寿考,然而中国未有佛也。
其后殷汤亦年百岁,汤孙太戊在位七十五年,武丁在位五十九年,书史不言其年寿所极,推其年数,盖亦俱不减百岁。 -
3.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
4.《登梅冈望金陵赠族侄高座寺僧中孚》 唐·李白
钟山抱金陵,霸气昔腾发。
天开帝王居,海色照宫阙。
群峰如逐鹿,奔走相驰突。
江水九道来,云端遥明没。 -
5.《题画僧二首(前篇一作酬信上人赠张僧繇画僧)》 唐·张祜
骨峭情高彼岸人,一杯长泛海为津。
僧仪又入清流品,却恐前生是许询。
瘦颈隆肩碧眼生,翰林亲赞虎头能。
终年不语看如意,似证禅心入大乘。 -
6.《闻诸君不裹粮游山暮归清坐静林僧居相与乐以》 宋·毛滂
禅房何许最清深,庚岭梅边晋竹林。
饷客好山胜挈榼,遗予病骨任支琴。
应餐秀色嚥溪茗,想待暗香来水沉。
何似拍浮从我醉,夜船藉月碧千寻。 -
7.《赠僧》 唐·卢延让
浮世浮华一断空,偶抛烦恼到莲宫。
高僧解语牙无水,老鹤能飞骨有风。
野色吟馀生竹外,山阴坐久入池中。
禅师莫问求名苦,滋味过于食蓼虫。 -
8.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
松形鹤骨底本僧,鬼妒人嫌我亦僧。
悬羊卖狗随进遣,栗棘金圈任跳吞。
忽然拶著东弗于逮,骑驴吃扑。 -
9.《答族侄僧中孚赠玉泉仙人掌茶》 唐·李白
常闻玉泉山,山洞多乳窟。
仙鼠如白鸦,倒悬清溪月。
茗生此中石,玉泉流不歇。
根柯洒芳津,采服润肌骨。 -
10.《经旷禅师院》 唐·贯休
吾师楞伽山中人,气岸古淡僧麒麟。
曹溪老兄一与语,金玉声利,泥弃唾委。
兀兀如顽云,骊珠兮固难价其价, -
11.《寄怀江西僧达禅翁》 唐·齐己
长忆旧山日,与君同聚沙。
未能精贝叶,便学咏杨花。
苦甚伤心骨,清还切齿牙。
何妨继馀习,前世是诗家。 -
12.《游太山四首其二四禅寺》 宋·苏辙
山蹊容车箱,深入遂有得。
古寺依岩根,连峰转相揖。
樵苏草木尽,佛事亦萧瑟。
居僧麋鹿人,对客但羞涩。 -
13.《游泰山四首 四禅寺》 宋·苏辙
山蹊容车箱,深入遂有得。
古寺依岩根,连峰转相揖。
樵苏草木尽,佛事亦萧瑟。
居僧麋鹿人,对客但羞涩。 -
14.《赠杭僧道潜》 宋·苏辙
月中依松鹤,露下抱叶蝉。
赋形已孤洁,发响仍清圆。
潜师本江海,浪迹游市廛。
髭长不能翦,衲坏聊复穿。 -
15.《濯足瀑下》 宋·蒲寿宬
石峡轰轰作雷吼,白虹飞趋电光走。
老蛟搅起阴壑藏,电雪当空射琼玖。
禅僧倚锡疑欲飞,儿童惊呼不停口。
山夫伸足承下沫,阴风凛凛生毛发。
雨飞如箭任不知,旁人休猜铁为骨。 -
16.《哭川无竭禅师二首》 宋·方回
几登潇洒阁,共坐听松风。
异骨癯僧健,多魔老守穷。
是身终有死,何物不成空。
岂料龙钟老,题诗先哭公。 -
17.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
古岩老僧,百事不能。
饱雪筠林野之姿,癯犹高节;抱松石岁寒之骨,老更苍棱。
去就且拙,唱酬可憎。
慎严逆流洞水道,孝满颠酒曹山曾。 -
18.《雨霁宿荐福寺遣问寺僧》 宋·曾丰
松筠邀我梵王宫,耳目俱醒骨肉融。
风雨收声禅入寂,烟云敛色法归空。
出浮沤外不生灭,从浩劫来无异同。
问数比丘皆卷舌,舌虽不卷亦无功。 -
19.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
20.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间,