-
1.《有竹一篇七章》 唐·萧颖士
有竹斯竿,于阁之前。
君子秉心,惟其贞坚兮。
有竿斯竹,于阁之侧。
君子秉操,惟其正直兮。 -
2.《和答诗十首·和松树》 唐·白居易
亭亭山上松,一一生朝阳。
森耸上参天,柯条百尺长。
漠漠尘中槐,两两夹康庄。
婆娑低覆地,枝干亦寻常。 -
3.《被言后作》 明·高叔嗣
高材多负忧,洁身易招累。
余生本顽疏,何取当年忌。
守官郎署间,恒若临高坠。
分过每自惊,名微久知愧。 -
4.《王正道再遇竹冠辄和来韵见鄙愫二首》 宋·曹勋
惟公秉操如仙官,一任酷暑兼祁寒。
存心香火接造物,达诚果再逢竹冠。
应言蓬莱有至乐,六十九洞无纤恶。
松姿鹤态不复老,琪蕊瑶房未尝落。 -
5.《赠简上人诗》 宋·释智圆
常人隐林泉,反为名利萦。
志士处阛阓,杳有江湖情。
有客务高洁,禅房闭重城。
闲门无俗迹,坏壁饶虫声。
卧落春砌花,吟尽霜蟾明。
道希君子知,贫任时人轻。
秉操期不渝,长保孤松贞。 -
6.《题东坡枯木》 宋·李处权
先生万卷读,命世文之豪。
矫矫鸾凤姿,仰止人物高。
坐石翳白佛,古茧磨衲袍。
玉堂押翰手,不数乘与褒。 -
7.《九日喜家人寄书至秉常相过问慰与之共饮至醉》 明·郭登
逐客世多违,浮生自堪悼。
尘容绝媚妩,褊性复昏髦。
读书虽不多,力学苦欲到。
矜愚何足计,见善诚所好。 -
8.《吾友黄仲秉读枚乘七发至所谓洞房清宫命曰寒》 宋·李流谦
读书必知书,枯卉不足斧。
只词诣微隐,连轴绋剩语。
枚生老宾客,笔力散雹雨。
吴梁两骄王,横甚鬫哮虎。 -
9.《奉赠李八丈判官(曛)》 唐·杜甫
我丈时英特,宗枝神尧后。
珊瑚市则无,騄骥人得有。
早年见标格,秀气冲星斗。
事业富清机,官曹正独守。 -
10.《奉赠鲜于京兆二十韵(鲜于仲通,天宝末为京兆尹)》 唐·杜甫
王国称多士,贤良复几人。
异才应间出,爽气必殊伦。
始见张京兆,宜居汉近臣。
骅骝开道路,雕鹗离风尘。 -
11.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
12.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
13.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
14.《冯氏书斋小松二首》 唐·王贞白
孤根生远岳,移植翠枝添。
自秉雪霜操,任他蜂蝶嫌。
微阴连迥竹,清韵入疏帘。
耸势即空碧,时人看莫厌。 -
15.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
16.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
17.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
18.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
19.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
20.《拟古》 明·钱宰
出门万里别,行行远防边。
相望各天末,北斗日夜躔。
四运秋复春,不见君子还。
燕车北其辙,越马南其辕。